Βράδυ. Στους στολισμένους δρόμους του κέντρου περπατάς με το κεφάλι σκυμμένο. Τις φωτεινές βιτρίνες αποφεύγεις να τις κοιτάξεις, όπως και τα ζευγαράκια που τρέχουν πιασμένα χέρι χέρι να προλάβουν βραδιές με φίλους και συγγενείς. Το τελευταίο πράγμα που θέλεις είναι να δεις χαρούμενα πρόσωπα και ερωτευμένους να ψιθυρίζουν ο ένας στο αφτί του άλλου. Όλα μοιάζουν τόσο προσποιητά… Το τηλέφωνό σου το έχεις κλείσει για να αποφύγεις προσκλήσεις και ατάκες τύπου «έλα, μη μένεις μόνη σου τέτοιες μέρες». Περιμένεις μόνο να περάσουν οι γιορτές. Γιατί για εσένα η φράση «τα Χριστούγεννα είναι χαρά» δεν είναι παρά ένα κλισέ, πιο ψεύτικο και από τον ίδιο τον Άγιο Βασίλη. Η μελαγχολία που σε πιάνει κάθε χρόνο αυτές τις μέρες δεν σε ξέχασε ούτε φέτος. Μπορεί για τον περισσότερο κόσμο οι γιορτές πράγματι να είναι χαρά, αλλά όλοι οι ειδικοί συμφωνούν πως αυτή η εποχή τείνει να προκαλεί μελαγχολία ή θλίψη σε όσους είναι συναισθηματικά ευάλωτοι.
Στον αντίποδα, οι περισσότεροι από εμάς τα Χριστούγεννα τα συνδυάζουμε με όμορφες, παραμυθένιες στιγμές. Ονειρευόμαστε ότι δια μαγείας θα πάψουμε να τσακωνόμαστε, να στεναχωριόμαστε και να έχουμε κάθε είδους πρόβλημα. Ας μην αναλύσουμε καλύτερα όμως, αν τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης ή αν αυτό είναι το Πάσχα ή ο Δεκαπενταύγουστος. Τα πράγματα είναι τόσο απλά που σχεδόν γράφονται από μόνα τους. Το κλίμα των Χριστουγέννων φτιάχτηκε για να πάρεις το ταίρι σου και να βγείτε στους δρόμους αγκαλιά δίπλα στα περιστέρια στην πλατεία Αριστοτέλους.
Μπορεί να μοιάζει κλισέ, μπορεί να είναι κιόλας. Αλλά ποιος σου ‘πε ότι τα κλισέ λένε πάντα ψέματα; Δε φταίνε τα Love Actually και τα Serendipity που μας κόλλησαν στο μυαλό, ότι όταν έξω χιονίζει κι εμείς ανταλλάσσουμε δώρα δίπλα στη φωτιά, πρέπει να έχουμε και ένα ταίρι δίπλα. Η ζωή φταίει. Η ζωή, τα Χριστούγεννα.
Δεν δουλεύει κανείς. Δεν θέλει να δουλέψει κανείς. Ξαφνικά, το να πιεις έναν καφέ αποκτά ζωτική σημασία και το να βολτάρεις στους δρόμους χέρι-χέρι με το έτερον ήμισυ είναι το must των εορτών. Θες να ψιλοβρέχει, θες να χιονίζει, θες να το ζήσεις. Δε σε νοιάζει τι κάνατε χτες ούτε τι θα κάνετε αύριο. Ξαφνικά, τα Χριστούγεννα έγιναν η γιορτή των ερωτευμένων και της απόλυτης χαράς. Αλλά όχι της στεναχώριας και της μελαγχολίας. Μετά τη βόλτα, το μυαλό έχει κολλήσει στο mode “βυθίζομαι στο κρεβάτι, ανάβω και κάνα ρεσό απ’ αυτά που ξέμειναν από πέρυσι την ίδια μέρα και έξω βροχή”.
Όμως πόσο εφικτό είναι να πραγματοποιηθούν όλες αυτές οι προσδοκίες για κάποιον που μόλις χώρισε, που μόλις απολύθηκε, που έχει χάσει ένα αγαπημένο του πρόσωπο, που περνά οικονομικές δυσκολίες και ο Άγιος Βασίλης δεν θα έρθει φέτος τελικά;
Υπάρχει διάχυτη στην ατμόσφαιρα η αίσθηση πως κάτι τελειώνει εδώ πέρα. Αυτό που σίγουρα τελειώνει είναι το έτος. Αλλά δεν είναι αυτό που εννοώ. Υπάρχει μια ποιητική πινελιά εδώ, υπάρχει η αίσθηση ότι ο χρόνος φρέναρε και εσύ πρέπει να σωθείς στο χείλος του γκρεμού, αλλά όχι μόνη σου, μαζί του. Ναι, κατά βάθος υπάρχει και η πεσιμιστική αίσθηση ότι του χρόνου δεν θα είσαστε μαζί ή ποιος ξέρει αλήθεια τι θα γίνεται στον κόσμο (και δη στην Ελλάδα) του χρόνου τέτοια μέρα; Ξέρεις κάτι; Οι πληγές δεν κλείνουν με θετική σκέψη και αποφθέγματα σοφών… Η αισιοδοξία δεν είναι διακόπτης που ανάβει με τα λαμπάκια του δέντρου. Το κενό δεν γεμίζει με στολίδια… εξάλλου και τα στολίδια είναι εποχιακά. Ναι ξέρω, στο Facebook…όλοι δείχνουν χαρούμενοι και βγάζουν selfie με το χριστουγεννιάτικο δέντρο… Κι όμως δεν υποφέρεις μόνο εσύ αλλα ίσως και αυτοί που είχαν ανάγκη να γιορτάσουν, ακόμα και το Halloween.
Αν θες την γνώμη μου, κάνε ότι έχεις ανάγκη. Μα κυρίως ζέστανε την καρδιά σου, γιατί αυτό είναι τα Χριστούγεννα. Ζεστασιά και μοίρασμα… όχι λαμπάκια και μελομακάρονα. Ζεστάσου με ανθρώπινα χνότα και συναισθήματα, μοιράσου αυτό που σε προβληματίζει, συσχετίσου, φρόντισε τον εαυτό σου. Η πικρία μπορεί να αντικατασταθεί από την ικανοποίηση και την ευχαρίστηση πολύ απλά. Αρκεί μονάχα να ανακαλύψουμε την απόλαυση σε κάθε στιγμή που περνάει, είτε είναι οικογενειακή, είτε ερωτική, είτε τίποτα απ’ αυτά. Με την καλή διάθεση και την θετική σκέψη απέναντι σε όσα συμβαίνουν θα χτίσουμε τα θεμέλια για τις όμορφες τις στιγμές.
