Τις μουσικές του τις αναγνωρίζεις. Έχεις κλάψει, έχεις ερωτευτεί, έχεις “ταξιδέψει” μαζί τους… Οι μελωδίες του σου “λένε” πως σίγουρα κάπως έτσι θα ήταν το soundtrack της ζωής σου, επιβεβαιώνοντας ότι η μουσική είναι σίγουρα το μεγαλύτερο αντικαταθλιπτικό. Όπως ο ίδιος λέει “πηγαίος τρόπος έκφρασης, εκτόνωσης και κατανόησης του κόσμου, με όλα τα καλά και τις δυσκολίες που έχει”. Ο Ermis  αγαπούσε τη μουσική από μικρό παιδί. Αυτοδίδακτος, έμαθε τις πρώτες του νότες στο πιάνο, που έκτοτε έγινε ο δικός του τρόπος να αφηγείται τις ιστορίες του. Αν η μουσική του είχε χρώμα θα ήταν μπλε, όπως και όλα όσα αγαπάει. Ο παραγωγός πίσω από τα κομμάτια του επίσης ταλαντούχου good job nicky, μας αποκαλύπτει τα soundtracks της δικής του ζωής.

 

 

Πώς μπήκε το πιάνο στη ζωή σου και πώς η μουσική έγινε κομμάτι του εαυτού σου, και σε επαγγελματικό επίπεδο;

Στο πατρικό μου υπάρχει ένα παλιό, γερμανικό πιάνο. Τόσο παλιό μάλιστα, που έχει θέση για κεριά να το φωτίζουν. Μέρα με τη μέρα το ανακάλυπτα μόνος μου, και κάθε φορά που μάθαινα κάτι ενθουσιαζόμουν. Η μητέρα μου έλεγε χαρακτηριστικά πως μπορεί να μη μιλούσαμε πολύ, αλλά ήξερε πώς αισθανόμουν ακούγοντάς με να παίζω. Έτσι, δημιούργησα μια συναισθηματική σχέση με το όργανο και η μουσική έγινε το ημερολόγιό μου. Ενώ ακολούθησα μια άλλη πορεία, σπουδάζοντας και δουλεύοντας στο εξωτερικό, κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη, χωρίς να το σκέφτω, να επιστρέψω στην Ελλάδα και να αφοσιωθώ στη μουσική.

 

 

Όλα σου τα κομμάτια εκπέμπουν έναν ρομαντισμό και μια αίσθηση ελευθερίας. Δεδομένης της κατάστασης που βιώνουμε με τον εγκλεισμό, θα έλεγες ότι η μουσική σου λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά;

Ναι, τόσο για εμένα όσο και για τον ακροατή. H μουσική είναι πηγαίος τρόπος έκφρασης, εκτόνωσης και κατανόησης του κόσμου, με όλα τα καλά και τις δυσκολίες που έχει. Η ομορφιά και η δύναμη της μουσικής, βέβαια, ξεπερνάει τόσο τον δημιουργό όσο και τα μέσα δημιουργίας της, διότι ο ακροατής δίνει ζωή σε ένα κομμάτι με τις δικές του εικόνες ή αναμνήσεις.

 

Αν επέλεγες ένα κομμάτι σου για να “ξορκίσεις” μουσικά την παρούσα φάση ποιο θα ήταν αυτό;

Θα επέλεγα αυτό που με καθησυχάζει και εμένα, το “42”. Το κομμάτι αυτό ξεκινά με έναν διάλογο, με τον άγνωστο τότε σε εμένα κύριο Peter, ο οποίος αφηγείται το πώς ένας καλοκαιρινός έρωτας τον οδήγησε στην Αμερική για 42 χρόνια, και καταλήγει στο ότι “η ομορφιά της ζωής είναι, που δεν ξέρουμε τι θα γίνει αύριο”.

 

 

Το μπλε πιάνο είναι το σήμα κατατεθέν σου. Γιατί μπλε; Ποια η ιστορία που «κρύβεται» πίσω του;

Το μπλε πιάνο σηματοδοτεί την αρχή της μουσικής μου πορείας, η οποία παραδόξως ξεκινάει επιστρέφοντας. Επιστρέφοντας στην πατρίδα μου, στο χρώμα της (το μπλε) και τη μουσικής της. Μπλε η θάλασσα απέναντι από το στούντιο που με εμπνέει, μπλε το πιάνο, “Μπλε” και το όνομα του πρώτου μου δίσκου.

 

 

 

Τι σε εμπνέει και τι σε απωθεί γύρω μας;

Εμπνέομαι από ανθρώπους που είναι ειλικρινείς με τους εαυτούς τους και τις επιλογές τους, αυτούς δηλαδή που κάνουν αυτό που επιθυμούν, αυτό που τους εκφράζει και το κάνουν με αγάπη, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό.

 

Αγαπάς να «παντρεύεις» τη μουσική σου με ηχογραφημένα αποσπάσματα, όπως τη φωνή του παππού σου στο “Σύννεφο”. Θα έλεγες ότι με αυτόν τον τρόπο ένα μουσικό κομμάτι γίνεται απευθείας αυτοβιογραφικό; Τι θες να αφηγηθείς μέσα από τη μουσική σου;

Η μουσική είναι το ημερολόγιό μου και κάθε κομμάτι συναισθηματικό ενθύμιο. Η σύνθεση είναι η προσπάθειά μου να καταλάβω τι προσπαθεί ο κόσμος να αφηγηθεί σε εμένα. Ο καθένας μπορεί αυτό να το εκλάβει με τον δικό του τρόπο, για τη δική του εμπειρία του κόσμου.

 

 

Aν επέλεγες το soundtrack της ζωής σου, ποιο θα ήταν αυτό και γιατί;

Θα επέλεγα το αγαπημένο μου ελληνικό κομμάτι, με τίτλο “Πιο Καλή Η Μοναξιά” (αλλιώς “το Τραγούδι του Χάρη”) του Γιάννη Πάριου. Είναι ένα ποίημα, που θα απολαύσω σε ένα μοναχικό ξεκίνημα της μέρας, αλλά πιο πολύ όταν το τραγουδώ με μια μεγάλη παρέα.

 

 

 

Είσαι ο παραγωγός πίσω από τη νέα δισκογραφική δουλειά του good job nicky. Θέλεις να μας μιλήσεις για αυτή τη συνεργασία;

Μια σειρά από τυχαία γεγονότα έφεραν τον good job nicky και εμένα κοντά. Σ’ αυτόν βλέπω έναν καλλιτέχνη, που εκπέμπει φως και αναβλύζει τρομερό ταλέντο.

Αυτή η θεόσταλτη συνάντηση σήμανε την αρχή μιας εξαιρετικά δημιουργικής σχέσης, που ευελπιστώ να κρατήσει και να μας ταξιδεύει για πάντα. Τις συνεργασίες μου τις έβλεπα και τις βλέπω σαν μια ευκαιρία να εκφράσω κι άλλες πτυχές του εαυτού μου. Η συγκεκριμένη, όμως,  πηγαίνει και ένα βήμα παρακάτω, καθώς με ωθεί στο να ανακαλύπτω συνεχώς νέα πράγματα και να βελτιώνομαι. Τα πρώτα μας κομμάτια έχουν ήδη κυκλοφορήσει.

 

 

 

Αν είχες μία μόνο ευχή για το μέλλον, ποια θα ήταν αυτή;
Υγεία και πνευματική διαύγεια, για να μη στερήσω ούτε από τον εαυτό μου ούτε από τον κόσμο, χρόνια δημιουργίας.

 

Brief Q&A
Χωρίς μουσική: δεν είμαι.
Οι αισθήσεις έχουν τον ήχο: του πιάνο.
Aν ήμουν ακόμα παιδί: θα ονειρευόμουν να είμαι εδώ που βρίσκομαι τώρα.
To motto μου: Η τέχνη χρειάζεται ειλικρίνεια.

 

Υoutube: Ermis

Instagram: ermismusic

Ermis on Spotify