Τριάντα χρόνια μετά το θάνατο του ζωγράφου Γιάννη Τσαρούχη, παρουσιάζεται στο Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη στο Μαρούσι, η έκθεση με τον τίτλο «Eρριμμένες σκιές» .

«Τόσα χρόνια έχω μάθει πως το φως πρέπει να έρχεται και στους πίνακες και στη σκηνογραφία από αριστερά για να πέφτει η σκιά του χεριού στο χαρτί απ’ τη μεριά που δεν έχει γίνει ακόμα τίποτε και να μην εμποδίζει έτσι το προχώρημα της εικόνας. Με τέτοια μικροπράγματα , όπως θα έλεγαν μερικοί ικανότατοι ζωγράφοι, η εικόνα γίνεται παράξενα γοητευτική. Η ερριμμένη σκιά που ξεκινά απ’ το σαγόνι της Υπεραγίας Θεοτόκου φτάνει ως τα εδάφη αυτονών που πιστεύουν στη γοητεία. Έτσι αποκαλύφθηκε κάποτε σε μένα αυτός ο ερωτικός νόμος της ζωγραφικής ένα απόγευμα που ζωγράφιζα μια κόρη.»

Γιάννης Τσαρούχης, από τον κατάλογο της παράστασης «Φαίδρα» , του Γιάννη Ρίτσου, 1987

Στην έκθεση αυτή, παρουσιάζεται μέσα από έργα και σπουδές που ανήκουν στη συλλογή του Ιδρύματος καθώς και μέσα από γραπτές προσωπικές του μαρτυρίες, η μελέτη του καλλιτέχνη για το φως και ειδικά για τις ερριμμένες σκιές, με τις οποίες αρχίζει να ασχολείται τη δεκαετία του ΄50 δουλεύοντας τη σειρά έργων με τα καφενεία. Η μελέτη του αυτή αφορά τόσο τις ανθρώπινες μορφές που ζωγραφίζει όσο και όλα τα θέματα που προσεγγίζει καθώς και τις σκηνογραφίες του.

Αναφέρει χαρακτηριστικά για τη δουλειά του αυτή «…αυτό που ονομάζουν σήμερα αναγέννηση στη ζωγραφική μου, συνεχίζει με μαθηματική ακρίβεια την επανάσταση μου να είμαι κοντά στη ζωή. Δεν ενδιαφέρομαι για επαίνους παλαιών πολεμιστών. Η ομοιότης των έργων μου με την αναγέννηση, είναι και ηθελημένη και συμπτωματική {…} Είχα πολλούς δασκάλους και είδα πολλές εκθέσεις και μουσεία.Έμαθα πολλά από πολλούς, όμως θα ήμουν ένα τίποτα αν δεν είχα δει μικρό παιδί το εξαίσιο φως του Πειραιώς.»

Ο Γιάννης Τσαρούχης (13 Ιανουαρίου 1910 – Αθήνα, 20 Ιουλίου 1989) ήταν Έλληνας ζωγράφος και σκηνογράφος. Τα πρώτα του έργα τα εξέθεσε το 1929 στο Άσυλο Τέχνης. Η επιτυχία που σημείωσε τον οδήγησε στη συνέχεια να φοιτήσει στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Μετσόβιου Πολυτεχνείου κατά τα έτη 1929–1935, με καθηγητές τους Ιακωβίδη, Βικάτο και Παρθένη. Παράλληλα, κατά το διάστημα 1931–1934, μαθήτευσε κοντά στον Φώτη Κόντογλου, ο οποίος τον μύησε στη βυζαντινή αγιογραφία, ενώ μελέτησε την λαϊκή αρχιτεκτονική και ενδυμασία. Μαζί με τους Δημήτρη Πικιώνη, Φώτη Κόντογλου και Αγγελική Χατζημιχάλη πρωτοστάτησε στο αίτημα της εποχής για την ελληνικότητα της τέχνης.

Την περίοδο 1935–1936, αφού πρώτα επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη, ταξίδεψε στο Παρίσι και στην Ιταλία. Επισκεπτόμενος τα διάφορα μουσεία ήρθε σε επαφή με δημιουργίες της Αναγέννησης και του Ιμπρεσιονισμού καθώς και με τα σύγχρονα καλλιτεχνικά ρεύματα της εποχής του. Ανακάλυψε το έργο του Θεόφιλου και γνώρισε καλλιτέχνες όπως ο Ανρί Ματίς και ο Αλμπέρτο Τζακομέττι.

Διάρκεια έκθεσης: έως 15 Μαρτίου

Επιμέλεια έκθεσης: Νίκη Γρυπάρη

Ωράριο λειτουργίας: Δευτέρα – Παρασκευή 9.00- 14.00 | Σάββατο – Κυριακή 10.00 – 15.00

Περισσότερες πληροφορίες :  http://tsarouchis.gr/el/