Στο δημιουργικό σύμπαν της Κίκας Βλαζάκη τα πινέλα και τα χρώματα μπλέκουν με τις νότες και τις ρίμες με τρόπο απροσδόκητο, μεταμορφώνοντας πτυχές της καθημερινότητας σε έργα τέχνης!
Η ζωγράφος, μουσικός και θεατρολόγος Κίκα Βλαζάκη, ψυχή της art gallery “KikArt” και του εργαστηρίου τέχνης “Τεχνηέντως”, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζει στην Σκύρο εδώ και έξι χρόνια. Όπως θα μου πει και η ίδια,
“Από πολύ μικρή είχα όνειρο να ζήσω σε νησί… Η μητέρα μου κατάγεται από τη Σκύρο και ερχόμουν εδώ από 9 μηνών. Στη Θεσσαλονίκη, αφού τελείωσα τις σπουδές μου στη μουσική και τη θεατρολογία, έκανα μαθήματα σε παιδιά. Δεν είχα χρόνο, η ζωή μου ήταν μόνο δουλειά. Έτσι, αποφάσισα να έρθω στη Σκύρο, για να ζήσω πιο ποιοτικά, χωρίς άγχος”.
Αντιμετώπισες δυσκολίες φτάνοντας στο νησί;
Φυσικά! Εδώ είναι τελείως διαφορετική η νοοτροπία των ανθρώπων. Δυσκολεύτηκα τόσο στο προσωπικό κομμάτι, όσο και στο να με εμπιστευτούν για τη δουλειά μου. Παρότι ζω στη Σκύρο έξι χρόνια τώρα, αυτή η σχέση εμπιστοσύνης άρχισε να χτίζεται ουσιαστικά μετά τον τρίτο χρόνο μου στο νησί.
Ενώ στη Θεσσαλονίκη ήμουν τέλεια επαγγελματικά, εδώ ξεκίνησα από το μηδέν. Αρχικά άνοιξα το εργαστήρι, ασχολήθηκα με μαθήματα μουσικής, θεατρολογίας και εικαστικών σε παιδιά και δούλευα περισσότερο με οικογένειες αεροπόρων, που έπαιρναν μεταθέσεις από άλλες πόλεις της Ελλάδας.
Αργότερα με εμπιστεύτηκαν οι Σκυριανοί. Χρειάστηκε κάποιος χρόνος, όπως νομίζω σε κάθε μικρό μέρος και σε κάθε νέο ξεκίνημα. Υπήρξαν, όμως, και άνθρωποι από το νησί, που με πίστεψαν και με υποστήριξαν από την αρχή…
Μετάνιωσες ποτέ για αυτήν την επιλογή σου;
Όχι, ποτέ!
Εργάζεσαι πάνω σε χρηστικά αντικείμενα. Θεωρείς ότι η Τέχνη πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας;
Θεωρώ ότι όλα είναι Τέχνη γύρω μας και πρέπει να τη χαιρόμαστε! Πιστεύω πως η Τέχνη πρέπει να γίνει πιο προσιτή για όλο τον κόσμο και όχι μόνο γι’ αυτούς που είναι πιο “ψαγμένοι” και “καλλιεργημένοι” πάνω σε αυτήν.
Από πού επηρεάζεσαι για τις φόρμες και τα χρώματα που επιλέγεις στις δημιουργίες σου;
Τα δύο αγαπημένα μου ρεύματα είναι ο εξπρεσιονισμός κι ο φωβισμός, γιατί και τα δύο έχουν να κάνουν με τα έντονα χρώματα και τις αντιθέσεις.
Ο φωβισμός, ενώ κράτησε πολύ λίγο -από το 1905 ως το 1908- ήταν πολύ δυνατό κίνημα. Τον ενδιέφερε περισσότερο η ομορφιά και την εξέφραζε κυρίως μέσα από τα χρώματα. Πιο συχνά, βέβαια, με χρώματα σκοτεινά, εγώ, όμως, αγαπώ αυτά τα “πεθαμένα” χρώματα.
Από την άλλη, ο εξπρεσιονισμός παραμορφώνει την πραγματικότητα, έχει έντονη συναισθηματική αγωνία και προσπαθεί να προκαλέσει βαθύτερα συναισθήματα… Αυτό το ρεύμα επίσης χρησιμοποιεί πολύ έντονα χρώματα και αντιθέσεις, αλλά ο στόχος του είναι να εκφράσει τον εαυτό του και όχι να δείξει την ομορφιά ή την ασχήμια.
Αγαπημένοι καλλιτέχνες;
Είναι πολλοί, αλλά, αν πρέπει να διαλέξω έναν, θα πω τον Modigliani.
Ποια είναι τα υλικά που προτιμάς;
Τα φυσικά υλικά. Μου αρέσει να ζωγραφίζω πάνω σε υφάσματα, λινάτσες, ξύλα θαλάσσης, παλιές πόρτες… Στο νησί έχω την ευκαιρία να βρίσκω αντικείμενα από παλιά σπίτια -έπιπλα, πόρτες, παντζούρια- και να τα ζωγραφίζω.
Όσον αφορά τα χρώματα, αγαπώ τα λάδια, γιατί μου δίνουν την ελευθερία να δουλεύω ένα έργο περισσότερο χρόνο, καθώς αργούν να στεγνώσουν. Καλύπτουν και ένα κομμάτι της τελειομανίας μου… Χρησιμοποιώ και ακρυλικά, αλλά μόνο σε υφάσματα.
Είσαι τελειομανής;
Ναι! Υπέγραψα πρώτη φορά πίνακα πριν τέσσερα χρόνια! Πάντα τον άφηνα και πάντα επέστρεφα για να κάνω κάτι πάνω σε αυτόν. Δεν ήταν ποτέ τελειωμένος για μένα! Τα κατάφερα, όμως, και -παρότι παλεύω ακόμα με αυτό- πιστεύω ότι είμαι σε καλό δρόμο… (γέλια)
Και το εργαστήρι τέχνης “Τεχνηέντως”;
Όταν ήρθα στο νησί, συνεργάστηκα αρχικά με τον Δήμο, στο Ωδείο και στην παιδική θεατρική ομάδα του. Πριν τέσσερα χρόνια πήρα την απόφαση να ανοίξω το δικό μου εργαστήρι, πάνω στο χωριό. Τον χειμώνα ο χώρος φιλοξενεί το “Τεχνηέντως” και το καλοκαίρι μεταμορφώνεται σε “KikArt”. Οι δύο μου δραστηριότητες, δηλαδή, στεγάζονται στον ίδιο χώρο.
Διδάσκεις αποκλειστικά σε παιδιά ή και σε ενήλικες;
Εδώ, όπως σου είπα, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά σε σχέση με την πόλη. Η πρώτη χρονιά που ξεκίνησα να διδάσκω εικαστικά σε ενήλικες ήταν η φετινή, καθώς συνεργάστηκα με έναν πολιτιστικό σύλλογο. Είχα προσπαθήσει και στο παρελθόν να δημιουργήσω ανάλογα τμήματα, αλλά δεν είχαν απήχηση. Αυτήν τη χρονιά, με έναν μαγικό τρόπο, είχα πολλούς ενήλικες στο πολιτιστικό κέντρο. Μου έκανε εντύπωση, γιατί ήρθαν άτομα που δεν είχαν πιάσει ποτέ μολύβι στα χέρια τους.
Θεωρείς ότι έπαιξε ρόλο σε αυτό η κατάσταση που βιώνουμε;
Πιστεύω πως ναι. Αν και ήμασταν πιο χαλαρά, τον βιώσαμε κι εδώ τον εγκλεισμό. Ωστόσο, είμαστε πολύ τυχεροί, γιατί έχουμε τη φύση. Προλάβαμε να κάνουμε λίγα μαθήματα, μας έκλεισαν ξανά, αλλά υπήρξε πολύ μεγάλη απογοήτευση, όχι μόνο από τα παιδιά, αλλά και από τους ενήλικες.
Έχεις πιάσει ποτέ τον εαυτό σου να απορεί με κάποιο κατόρθωμα μαθητή σου;
Έχω παιδιά από 18 μηνών μέχρι τρίτη λυκείου και με μαγεύει όταν ένα παιδί αντιμετωπίζει κάποια δυσκολία -όλοι έχουμε τις δυσκολίες μας- και καταφέρνει να την ξεπερνά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ένα παιδί μου, που συνεχώς μου έλεγε “δεν μπορώ Κίκα, καν’ το εσύ”. Μετά από πέντε χρόνια μαθημάτων έχει εξελιχθεί, έχει ξεπεράσει τον εαυτό της και τις φοβίες της… Είναι η καλύτερη ανταμοιβή για μένα!
Ποια είναι τα σχέδιά σου για τη χρονιά που έρχεται;
Προς το παρόν το εργαστήρι είναι κλειστό και μένω στο σπίτι, ζωγραφίζοντας 12 ώρες τη μέρα. Ζω σε ένα σπίτι μπροστά στη θάλασσα και πίσω μου έχω το δάσος… Έτσι κι αλλιώς, είμαι απομονωμένη. Παρότι στον πρώτο εγκλεισμό βίωσα ένα πένθος, στον δεύτερο είπα ότι θα προσπαθήσω να περάσω όσο πιο δημιουργικά μπορώ τον χρόνο μου και είμαι πολύ καλά.
Και πώς ονειρεύεσαι την εξέλιξή σου;
Αυτό που με κάνει ευτυχισμένη είναι να ζωγραφίζω! Θέλω να συνεχίσω το “KikArt”, το οποίο επίσης προέκυψε μέσα στην πρώτη φάση του εγκλεισμού.
Με το τότε κλείσιμο του “Τεχνηέντως”, άρχισα να ζωγραφίζω πολλές ώρες κάθε μέρα. Μία φίλη με παρακίνησε να ανοίξω τον συγκεκριμένο χώρο, γιατί μέχρι τότε έκανα εκθέσεις σε διάφορα σημεία του νησιού.
Δεν περίμενα ότι θα μπορούσα να το κάνω, γιατί έχω τρομερό θέμα με την έκθεση. Ό,τι έχω επιλέξει να κάνω -θέατρο, μουσική, ζωγραφική- έχει άμεση σχέση με την έκθεση, με το να προσπαθείς να πουλήσεις τον εαυτό σου. Δεν φανταζόμουν ότι μπορώ να το κάνω, αλλά μου άρεσε πολύ αυτή η εμπειρία και θέλω να συνεχίσω.
Ελπίζω να τελειώσει με το καλό όλο αυτό που ζούμε και να κινηθώ και έξω από τη Σκύρο. Σχεδιάζω άμεσα τη δημιουργία ενός eshop και πιστεύω πως θα είναι έτοιμο μέχρι το καλοκαίρι…
