Ο Δημήτριος Τσουκαλάς, DVM, από το Ιατρείο Μικρών Ζώων, εξηγεί πώς μπορεί να επηρεαστεί ο σκύλος από την κάμπια του πεύκου και πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε σωστά μια τέτοια, τοξική επαφή.
Η κάμπια του πεύκου (Thaumetopοea pityοcampa) είναι δηλητηριώδης και ενδέχεται οι μολύνσεις της να έχουν επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Η γνωστή, μικρή, πορτοκαλόμαυρη κάμπια είναι από τα πλέον κοινά, αλλά και βλαβερά είδη της χώρας μας. Μάλιστα, αποτελεί έναν από τους πιο ζημιογόνους οργανισμούς για τα πευκοδάση μας. Πρόκειται για την κάμπια που στο τέλος του βιολογικού της κύκλου μεταμορφώνεται στη νυχτοπεταλούδα.
Οι κάμπιες αυτές είναι κυρίως γνωστές από τις “στρατιές” που σχηματίζουν στους δρόμους και από την ιδιότητά τους να τσιμπάνε όποιον τις ακουμπά. Το έντομο έχει μελετηθεί εκτενώς, αφού οι πρώτες αναφορές στη βιολογία του χρονολογούνται στο 1736. Έχει διαπιστωθεί ότι κατά μέσο όρο οι κάμπιες προσβάλλουν περίπου το 30% ενός πευκοδάσους, οδηγώντας πολλές φορές στη νέκρωση δεκάδες δέντρα.
Οι κάμπιες διαθέτουν έναν εξαιρετικό αμυντικό μηχανισμό. Όταν νιώσουν ότι απειλούνται (για παράδειγμα, αν κάποιος τις αγγίξει), εκτοξεύουν στον αέρα μικροσκοπικά τριχίδια, τα οποία περιέχουν μια τοξίνη (πρωτεΐνη thaumatopein). Αυτή προκαλεί στον άνθρωπο αλλεργικές αντιδράσεις, όπως ερεθισμούς στο δέρμα και τα μάτια ή αναπνευστικές διαταραχές.
Η αντιμετώπιση των εντόμων αυτών γίνεται με διάφορους τρόπους. Παλαιότερα, γίνονταν ψεκασμοί με χημικά. Πλέον, έχει επικρατήσει η βιολογική καταπολέμηση με το βακτήριο Bacillus thurigiensis, ενώ ο πιο φιλικός στο περιβάλλον τρόπος είναι το κόψιμο και το κάψιμο της φωλιάς τους.
Οι κύριες οδοί μόλυνσης από την κάμπια του πεύκου είναι:
- επαφή με το δέρμα
- επαφή με τα μάτια
- εισπνοή
- κατάποση
Πώς μπορεί να επηρεάσει τον σκύλο μας η επαφή με την κάμπια του πεύκου;
Αν ο σκύλος μας μυρίσει, φάει ή γλύψει μια κάμπια του πεύκου, θα προσβληθεί από την τοξίνη που προαναφέραμε και ενδέχεται να χάσει μεγάλο μέρος της γλώσσας του. Η περιέργεια του σκύλου τον κάνει να παρατηρεί τις κάμπιες που κινούνται σε σειρά, η μια πίσω από την άλλη. Βλέπει αυτήν την πομπή, που κινείται αργά, και το ένστικτό του τον ωθεί να εμβαθύνει τη γνώση του. Μυρίζοντας, προσπαθεί να αξιολογήσει την πιθανή βρωσιμότητα. Τα νεαρά σκυλιά είναι πιο περίεργα και γι’ αυτόν τον λόγο πλήττονται περισσότερο.
Στη γλώσσα
Τα τοπικά συμπτώματα που διαπιστώνονται στον σκύλο είναι εκείνα της στοματίτιδας. Αμέσως μετά την επαφή με την κάμπια, οι στοματικοί βλεννογόνοι εμφανίζονται πρησμένοι και πονούν. Η γλώσσα κρέμεται έξω από το στόμα του σκύλου, η κατάποση είναι δύσκολη -αν όχι αδύνατη- και παρατηρείται άφθονη σιελόρροια από το ζώο.
Σε αυτήν την περίπτωση, το όργανο που πρέπει να φροντίσουμε να σώσουμε είναι η γλώσσα. Αυτή εμφανίζει αμέσως φλεγμονές, περισσότερο ή λιγότερο εκτεταμένες. Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα, αυτές οι περιοχές παίρνουν ένα μοβ χρώμα και μετά από περίπου 12 μέρες έχουμε την πτώση και την απώλεια (απόσπαση) του προσβεβλημένου τμήματος της γλώσσας.
Ξεκινώντας μια θεραπευτική αγωγή, το συντομότερο δυνατόν, μπορούμε να περιορίσουμε τις συνέπειες της δηλητηρίασης και να σώσουμε τη γλώσσα του σκύλου μας.
Στο δέρμα και τα μάτια
Στο επίπεδο του δέρματος, τα βλέφαρα, τα αυτιά και η μύτη του σκύλου μπορούν να παρουσιάσουν ένα διάχυτο οίδημα, τόσο έντονο, ώστε να αλλάξει η εμφάνιση του σκύλου από την έντονη φαγούρα. Αν τυχόν βρούμε αυτές τις τρίχες ανάμεσα στο τρίχωμα του σκύλου, πρέπει να προσπαθήσουμε να τις αφαιρέσουμε χωρίς να τις σπάσουμε, μάλλον με ένα πιστολάκι, έτσι ώστε να μη σκορπίσουμε το υγρό πάνω στο δέρμα.
Οι οφθαλμικές βλάβες είναι πιο σπάνιες στον σκύλο. Οφείλονται κυρίως στις τρίχες που μεταφέρει ο άνεμος στα μάτια, προκαλώντας επιπεφυκίτιδα με πόνο, δακρύρροια και φωτοφοβία.
Σε περίπτωση που ο σκύλος σας έρθει σε επαφή με αυτή την κάμπια, συμβουλευτείτε άμεσα τον κτηνίατρό σας.
Τσουκαλάς Δημήτριος, DVM
Ιατρείο Μικρών Ζώων
Κ. Ρωσίδη 3, Θεσσαλονίκη
2310-412412
www.thessvets.gr
→ Διαβάστε ακόμη Άνοιξη και αποπαρασίτωση
