Είναι μόλις 22 ετών και έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα αξιοθαύμαστο portfolio, με συνεργασίες που θα ζήλευαν πολλοί illustrators και designers. Ο Κωνσταντίνος Φυντάνης ζει και σπουδάζει αρχιτέκτων μηχανικός στην Ξάνθη, ενώ μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα σε Ξάνθη και Θεσσαλονίκη. Το ταλέντο του στο σχέδιο έγινε αντιληπτό από τους γονείς του σε μικρή ηλικία, όταν μικρό παιδί ακόμα γοητευόταν από κλασικά έργα μεγάλων ζωγράφων. Τα τελευταία 5 χρόνια δουλεύει part time ως γραφίστας και εικονογράφος, καταφέρνοντας να συνεργαστεί με περιοδικά (Vogue Greece κ.α),  διάσημα brands (Moët Chandon Champagne, Russian Standard vodka, Diptyque, Bombay Sapphire, Mantility κ.α.) αλλά και επιχειρήσεις στον τομέα της εστίασης και της διασκέδασης. Το instagram account του Κωνσταντίνου ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη αισθητική του και σίγουρα δεν είναι τυχαίο, ότι μετρά ήδη χιλιάδες ακόλουθους. Μας μιλά για όλα όσα αγαπά και διαρκώς εξελίσσει, για τη βαθύτερη έννοια της αισθητικής, αλλά και για τα επαγγελματικά του σχέδια.

 

 

 

 

Θυμάσαι ποια ήταν η πρώτη φορά που καταπιάστηκες με κάτι καλλιτεχνικό; Το κομμάτι της τέχνης σε ακολουθούσε σε όλα τα χρόνια μέχρι την ενηλικίωσή σου;

Από πάντα. Μου άρεσε να μορφοποιώ τα πράγματα, και είχα μεγάλη περιέργεια να δω τον τρόπο που το κάνουν και άλλοι. Ήμουν 4 ετών όταν ζήτησα από την μητέρα μου να μου αγοράσει βιβλία ζωγραφικής. Εκεί γνώρισα τους μεγάλους δασκάλους. Ερωτεύτηκα τον «Θάνατο της Παρθένου» του Καραβάτζιο, νόμιζα ότι ήταν μια απεικόνιση ενός θεατρικού έργου, ήταν το πρώτο έργο που αντέγραψα. Μεγαλώνοντας ανακάλυψα την πραγματική εικόνα του πίνακα, εντυπωσιάστηκα πόσο διαφορετικά μπορείς να δεις κάτι ανάλογα με το πότε το και πώς θα το δεις. Αμέτρητες οι εκφάνσεις του ωραίου. Έκτοτε δε σταμάτησα ποτέ να σχεδιάζω, ήθελα να μάθω περισσότερα, να διαβάσω, να δω! Νομίζω πως κάθε άνθρωπος έχει τουλάχιστον μια ασχολία για την προσωπική του τέρψη. Η δική μου είναι οι τέχνες.

 

 

 

Στη διάρκεια των σχολικών σου χρόνων συμμετείχες σε διαγωνισμούς ζωγραφικής στους περισσότερους από τους οποίους είχες λάβει διακρίσεις (Doodle for Google 2013, 2014 Drawing Competition “My Europe”, 2015 Hong Kong International Student Art Competition). Λίγα λόγια για αυτές τις εμπειρίες και πώς σε βοήθησαν να εξελιχθείς δημιουργικά.

Γνώρισα τον ανταγωνισμό και ανακάλυψα τη διαφορετική προσέγγιση. Ο διαγωνισμός της Google εξελίχθηκε σε δύο φάσεις. Αρχικά, τα έργα μας αξιολογήθηκαν από μια ειδική κριτική επιτροπή, η οποία αφού επέλεξε τα νικητήρια έργα από κάθε κατηγορία, στην συνέχεια η τελική ανάδειξη του νικητή προήλθε από το κοινό. Κατανόησα πως δεν μπορώ να καλύψω το γούστο όλων, αλλά ικανοποιήθηκα, καθώς έλαβα την αναγνώριση των ανθρώπων,των οποίων η γνώμη είχε μεγαλύτερη βαρύτητα για εμένα.

Το ενδιαφέρον στον διαγωνισμό της Google ήταν πως έπρεπε να σχεδιαστεί το logo της εταιρίας εμπνευσμένο από την Ελλάδα, μένοντας πιστό στην αναγνωρίσιμη γραμματοσειρά του. Είδα τόσο πολλές διαφορετικές εκδοχές, και άντλησα τόσες ιδέες, που είπα πολλές φορές από μέσα μου “πώς το σκέφτηκε αυτό ή θα μπορούσε να γίνει και έτσι”.

 

 

 

 

 

Ζεις και σπουδάζεις στην Ξάνθη αρχιτέκτων μηχανικός. Πώς μπήκε η αρχιτεκτονική στη ζωή σου και πόσο επηρέασε τον τρόπο που πλέον βλέπεις γύρω σου τα πράγματα;

Περίεργα και απρόσμενα. Είχα δει μικρός σε ένα βιβλίο ένα Ζιγκουράτ (ογκώδεις κατασκευές που χτίστηκαν από τους πολιτισμούς της Μεσοποταμίας) και τους κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας. Εντυπωσιάστηκα από τον αρχιτεκτονικό πλούτο και το παράξενο σχήμα του Ζιγκουράτ. Έπιασα κατευθείαν χαρτί, μολύβι και άρχισα να ζωγραφίζω. Ακουλούθησαν διάφορα κτίρια, άσημα και μη. Ξεκίνησα να ψάχνω και να παρατηρώ πώς σχεδιάστηκαν, πού εκτονώνονται οι όγκοι, γιατί έχουν αυτά τα ανοίγματα, πού βρίσκονται. Ανακάλυψα την ολότητα της αρχιτεκτονικής και τη βαρύτητα που δίνει παντού, στις βιολογικές ανάγκες του ανθρώπου αλλά και την αισθητική, τον ρόλο που παίζει στην κοινωνία μας, αλλά και την οικειοποίησή της από αυτήν.

Βλέπω πλέον τα πράγματα πολύ διαφορετικά, πιο ουσιαστικά, αναγνωρίζω πως κρύβουν ιστορία και χρόνια από πίσω τους. Για παράδειγμα, μπορούμε να δούμε μία γειτονιά με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, είτε ως σπίτια μεμονωμένα είτε ως μια περιοχή συνύπαρξης των κατοίκων σε κατοικίες, όπου ο εξωτερικός χώρος είναι μια συνθήκη κοινωνικοποίησης.

 

 

 

 

Οι μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό είναι ένας από τους στόχους σου. Μίλησέ μας για το αντικείμενο, στο οποίο θα ήθελες να εστιάσεις.

Κοιτάζω στο μέλλον, αναζητώ προβλήματα και θέματα που θα μας απασχολήσουν, εκεί εστιάζω. Στον σχεδιασμό και στην εξυγίανση του αστικού ιστού. Ζούμε σε γερασμένες και κακοσχεδιασμένες πόλεις, γεγονός που σε κάποιες δεκαετίες δε θα είναι βιώσιμο. Η λύση δεν έρχεται με ένα τέλεια λυμένο masterplan, κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό, γιατί οι εποχές και οι ανάγκες θα αλλάξουν. Εμείς καλούμαστε να προτείνουμε τη μακροβιότερη λύση, που απαρτίζεται από στοιχεία σε όλες τις κλίμακες, από μια κατοικία και ένα παρτέρι με 3 λουλούδια, μέχρι ένα πάρκο ή έναν ουρανοξύστη.

 

 

 

 

Εργάζεσαι, όμως, και ως γραφίστας και εικονογράφος. Πότε ξεκίνησες για πρώτη φορά να ασχολείσαι με το illustration και τι απολαμβάνεις περισσότερο σε αυτό; Με ποια εργαλεία προτιμάς να σχεδιάζεις; 

Η πρώτη μου επαφή με το illustration ήταν, ίσως, όταν έκανα κάποια σχέδια στα sketchbooks μου, σχεδίαζα οτιδήποτε μου άρεσε. Το illustration δεν έχει κανόνες. Επικοινωνώ το σχέδιο με βάση την αισθητική και το ύφος που εγώ θέλω, μπορώ να συνδυάσω τα πάντα.

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια εργαλεία, όλα είναι σημαντικά. Όπως δεν μπορείς να μαγειρέψεις χωρίς αλάτι, πιπέρι και ελαιόλαδο, έτσι και εγώ χρειάζομαι άλλοτε πινέλα και μολύβια, άλλοτε τη γραφίδα και το iPad μου. Κάθε project απαιτεί διαφορετικό αποτέλεσμα, και απευθύνεται σε διαφορετικό κοινό, έτσι και η καταγωγή του πρέπει να διαφοροποιείται από ψηφιακά, φυσικά η συνδυασμένα μέσα.

 

 

 

 

Έχεις ήδη δημιουργήσει ένα σημαντικό portfolio, το οποίο περιλαμβάνει συνεργασίες με περιοδικά, μεγάλα brands αλκοολούχων ποτών, cosmetics, αξεσουάρ αλλά και επιχειρήσεις στον τομέα της εστίασης και της διασκέδασης. Πώς είναι στα 22 σου να καταφέρνεις τόσα πολλά και διαφορετικά πράγματα;

Νιώθω τυχερός και ευγνώμων για όσα έχω κάνει και κάνω, δεν είναι εύκολο. Ξεκινάμε με την ευγένεια, τους τρόπους και τους ορθούς χειρισμούς, τα πιο απαραίτητα εργαλεία. Για να κάνεις πολλά απαιτεί πειθαρχία, θέληση, θυσίες και πολλή δουλειά για να τα καταφέρεις, είτε αυτό λέγεται επιτυχία, ζήτηση ή αναγνώριση. Τίποτα δε χαρίζεται. Διαβάζω πολύ, εξελίσσομαι, προσαρμόζομαι, μελετάω δουλειές και συνεργασίες άλλων επαγγελματιών, παράλληλα δουλεύω και είμαι στο τελευταίο έτος των σπουδών μου. Οι ρυθμοί μου είναι πολύ γρήγοροι, δε σταματάω ποτέ και δε θέλω να σταματήσω. Ποιος θέλει μια φλατ ζωή;

 

 

 

 Υπάρχει κάποια συνεργασία που ξεχωρίζεις και γιατί;

 Την επόμενη!  Λατρεύω το καινούργιο!

 

 

 

Γνωρίζουμε, όμως, ότι έχεις δημιουργήσει όλα αυτά τα χρόνια και ένα «άτυπο» portfolio με σκιτσάκια από αντικείμενα, πρόσωπα και μέρη, τα οποία βρίσκονται μέσα σε σημειωματάρια. Τι μπορεί να ανακαλύψει κανείς μέσα σε αυτά, για την προσωπικότητά σου και όσα αγαπάς;

Πράγματα, πρόσωπα και συνήθειες που αγαπώ στα παλαιότερά μου σημειωματάρια. Πλέον, θέλω να καταγράφω ιδέες και ουσιαστικά πράγματα, παρατηρώ λεπτομέρειες σε κτίρια, σχήματα, καταγράφω φυτά, έργα, καταστάσεις, πρόσωπα και αντικείμενα που έχουν ενδιαφέρον. Είχα επισκεφθεί την έκθεση “Picasso and Antiquity” στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, όπου υπήρχαν έργα του Pablo Picasso εμπνευσμένα από τον ελληνικό και κυκλαδικό πολιτισμό. Εντυπωσιάστηκα από τη συλλογή και την τοποθέτηση των εκθεμάτων, καθώς δίπλα στα έργα του Picasso υπήρχαν τα πρωτότυπα, από τα οποία εμπνεύστηκε. Ήθελα να το καταγράψω αυτό!

 

 

 

Τι σημαίνει για εσένα αισθητική; Θεωρείς ότι είναι κάτι που δύσκολα βρίσκει κανείς γύρω μας;

Ο όρος στον οποίο αναφερόμαστε ως αισθητική είναι η καλή αισθητική, προέρχεται από το κάλλος (ομορφιά) και την αίσθηση. Η αισθητική δεν περιορίζεται μόνο στην εικόνα, αλλά προεκτείνεται στον τρόπο που ποιούμε τα πράγματα και τις καταστάσεις γύρω μας, μας είναι απαραίτητη. Κατά τον Αριστοτέλη η αισθητική (το καλόν, το κάλλος) και η ηθική (το αγαθόν) δεν είναι παρά οι δυο πλευρές του ίδιου νομίσματος: της ωφελιμότητας.  Η αισθητική είναι σχετικά υποκειμενική, δεν αρεσκόμαστε όλοι στις ίδιες εικόνες. Κάποιες, όμως, είναι αντικειμενικά όμορφες για όλους.

Η αισθητική για εμένα δεν περιλαμβάνει μόνο την ομορφιά μέσα σε κάτι άψυχο η έμψυχο. Περιέχει σκέψη, ισορροπία και τάξη. Να τη βρεις εξαρτάται από εσένα, κατά πόσο πρόθυμος είσαι να τη δεις ή να την εκτιμήσεις.

 

 

 

Μοιράζεις τον χρόνο σου ανάμεσα σε Ξάνθη και Θεσσαλονίκη. Τι αγαπάς σε καθεμιά από αυτές τις πόλεις και ποια διακρίνεις ως θετικά και αρνητικά τους σημεία;

Η Ξάνθη έχει ηρεμία, μια μοναδική παλιά πόλη και υπέροχα βουνά. Έχει πολλούς αγαπημένους μου ανθρώπους και την οικογένειά μου. Πάντα θα επιστρέφω, έστω και για λίγο. Η τόση ηρεμία πολλές φορές, όμως, γίνεται αφόρητη, καθώς σε μια τόσο μικρή κοινωνία βλέπεις συχνά και ανθρώπους που δε θες.

Στη Θεσσαλονίκη έχω πολλούς φίλους, συνεργάτες και ανοιχτά projects. Eίναι μια πόλη που συνδυάζει υπέροχα το business & pleasure. Αγαπώ τον κόσμο, τα εστιατόρια και τις ιστορίες της, αλλά η πόλη χρήζει αλλαγών στο αστικό τοπίο. Η υγρασία είναι επίσης ένα πλην.

 

 

Ποια η γνώμη σου για το σύγχρονο ελληνικό design; Πιστεύεις ότι υπολείπεται σε μεγάλο βαθμό σε σχέση με εκείνο του εξωτερικού;

Υπάρχουν τρομερές δυνατότητες και υλικό. Υστερούμε, όμως, στο national branding, το marketing και την επικοινωνία μας. Ευτυχώς η ψηφιακή εποχή σταδιακά το αλλάζει αυτό.  Χρειαζόμαστε εξωστρέφεια, η οποία αποφέρει αναγνωρισιμότητα. Υπάρχουν εκπληκτικοί Έλληνες καλλιτέχνες, σχεδιαστές, γραφίστες, αρχιτέκτονες… Ίσως, περισσότεροι και καλύτεροι από ποτέ. Είναι πολύ όμορφο να βλέπεις νέους ανθρώπους με ταλέντο, να διαπρέπουν σε αυτούς τους τομείς.  Επιπλέον, οι συνεχείς διακρίσεις και βραβεύσεις σε διεθνείς διαγωνισμούς αποδεικνύουν ότι το ελληνικό design δεν υπολείπεται σε τίποτα, σε σχέση με το διεθνές. Δυστυχώς, αυτό στο οποίο υπολείπεται είναι ο σεβασμός από εμάς τους ίδιους προς αυτό, και η απουσία εξωστρέφειας.

Έχουμε “κολλήσει” σε μία ανούσια ανωτερότητα, η οποία καλλιεργείται από τα πρώτα μας σχολικά χρόνια, όταν μιλάμε για το μεγαλείο της αρχαιότητας. Νιώθουμε ότι είμαστε ακόμα οι καλύτεροι, όμως, χρειαζόμαστε τη δημιουργική αλληλεπίδραση με τις χώρες του εξωτερικού. Να γίνουν workshops, δράσεις με το διεθνές κοινό. Χρειάζεται να μπραντάρουμε σωστά τη νέα ελληνική ταυτότητα, η οποία δημιουργείται μεν σιγά σιγά, αλλά με μεμονωμένες ενέργειες και όχι σε μία συλλογική και ενιαία προσπάθεια. Το θέμα του σεβασμού προς τον καλλιτέχνη προέρχεται από εμάς τους ίδιους. Στην Ελλάδα θεωρούμε ότι η Τέχνη απευθύνεται στους λίγους, τους δήθεν, τους κουλτουριάρηδες… Δυστυχώς αυτοί είναι οι όροι που πολλοί χρησιμοποιούν για το έντεχνο κοινό. Στο εξωτερικό υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση. Π.χ η διεθνής έκθεση Design Miami συγκεντρώνει πολλούς ανερχόμενους καλλιτέχνες αλλά και συλλέκτες, που θέλουν να τους γνωρίσουν μέσα από τα έργα τους. Στην Ελλάδα δεν ξέρουμε καν τι σκέφτονται οι Έλληνες καλλιτέχνες, πώς ποιούν και συγκινούν τις αισθήσεις μας… Οπότε, όχι. Το ελληνικό design δεν υπολείπεται σε τίποτα. Σε αντίθεση με τον τρόπο που το αντιμετωπίζουμε.

 

 

 

Πώς έχεις βιώσει μέχρι σήμερα την περίοδο της καραντίνας;

Περίεργα. Είμαι έντονος χαρακτήρας, οι αντιδράσεις μου ήταν σαν την θάλασσα. Αρχικά έμοιαζε με ευκαιρία για χαλάρωση, διάβασμα, Netflix & chill. Στην συνέχεια αυτή η στασιμότητα και απομόνωση με έριχνε καθημερινά. Είχα ανάγκη την φασαρία, την ταχύτητα, το έξω! Έκτοτε, βρήκα τα πατήματα μου, όπως και οι περισσότεροι υποθέτω.

 

 Το επαγγελματικό πλάνο σου για τα επόμενα χρόνια;

Η πραγματικότητα ξεπερνάει κάθε φαντασία και η πανδημία ανέτρεψε το πλάνο που είχα. Ιδανικά, θα ήθελα να δουλέψω σε 2-3 μεγάλα γραφεία, να αποκτήσω γνώσεις, πείρα και ύστερα να ιδρύσω το δικό μου design studio.

 

 

Brief Q&A

Αγαπημένος designer, illustrator: Interior Designer: Kelly Wreastler, Product Designer:  Philippe Starck, Illustrator: Ignasi Monreal, Graphic Designer : Paul Rand.

Σχεδιάζω γιατί: Είναι η γλώσσα που μιλάω καλύτερα.

Aγαπημένο μου item: Το ρολόι μου, ένα Omega Seamaster.

Δε ζω χωρίς: Αρώματα, φίλους και καλό κρασί.

Πάνω στο γραφείο μου: Υπάρχει ένα αρωματικό κερί, 2 μολύβια, ένα moleskine notebook και ο υπολογιστής μου.     

Eπόμενο ταξίδι:  Με τους κολλητούς μου, οπουδήποτε.

To πιο τρελό μου όνειρο: Δεν νομίζω ότι υπάρχουν τρελά όνειρα, αλλά άνθρωποι με όραμα και μεγάλα σχέδια. Η πραγματοποίηση έρχεται με σκληρή δουλειά και στρατηγική. Το δικό μου είναι ένα design studio, με διάφορες έδρες ανά τον κόσμο.

 

 

Αναζητήστε τα δημιουργικά projects του Kωνσταντίνου Φυντάνη στο Instagram.