Home / Family  / Θετική διαπαιδαγώγηση: Τι είναι και πόσο σημαντική επίδραση έχει στο παιδί μας;

Θετική διαπαιδαγώγηση: Τι είναι και πόσο σημαντική επίδραση έχει στο παιδί μας;

Φερόμαστε στο παιδί μας, όπως θα θέλαμε να μας συμπεριφέρονται οι δικοί μας γονείς;

Σίγουρα κανείς δε γεννήθηκε γονιός και manual για τον γονεϊκό ρόλο δεν υπάρχει. Επειδή, όμως, είναι ο σημαντικότερος ρόλος της ζωής μας και ταυτόχρονα ο πιο απαιτητικός, μπορούμε τουλάχιστον να προσπαθούμε καθημερινά, ώστε να γινόμαστε καλύτεροι.

 

Κι αν μιλούσαμε για πιθανά συστατικά επιτυχίας, αυτά θα ήταν σίγουρα η αγάπη, η υπομονή και η διάθεση να ακούσουμε τις πραγματικές ανάγκες του παιδιού μας. Φυσικά, εκτός από γονείς είμαστε και άνθρωποι, οπότε είναι λογικό να υπάρχουν και εκείνες οι στιγμές που το παιδί δε μοιάζει να θέλει να συνεργαστεί μαζί μας και εμείς να νιώθουμε ότι δεν έχουμε άλλα αποθέματα υπομονής. Τι γίνεται, λοιπόν, σε αυτές τις δύσκολες στιγμές και πώς μπορούμε να τις ομαλοποιήσουμε και να τις κάνουμε όσο γίνεται λιγότερο ψυχοφθόρες, πρωτίστως για τα παιδιά;

 

Η απάντηση βρίσκεται στη Θετική Διαπαιδαγώγηση, μια από τις αρχές του attachment parenting, που βασίζεται κυρίως στον αμοιβαίο σεβασμό και στην ενσυναίσθηση.  Βασικός στόχος είναι  τα όρια να μπαίνουν στα παιδιά  με θετικό τρόπο, με σκοπό την αυτό-οριοθέτηση και αυτό-ρύθμιση τους.

 

 

 

Για να το πούμε πιο απλά, η πρώτη ερώτηση που πρέπει να κάνουμε πάντα στον εαυτό μας σε κάθε στιγμή κρίσης είναι : “Πώς θα  θέλαμε να  συμπεριφέρονται σε εμάς οι δικοί μας γονείς;” Αυτομάτως, λοιπόν, μπαίνουμε στη θέση του παιδιού μας. 

 

Τα παιδιά χρειάζονται σεβασμό και αγάπη για να αναπτυχθούν σωστά, και κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί μέσα από τη σωστή επικοινωνία. Είναι σημαντικό το παιδί μας να μη μας φοβάται αλλά να μας εμπιστεύεται και να μπορεί να μοιραστεί μαζί μας οτιδήποτε κι αν το απασχολεί, να αισθάνεται πάντα ότι μας έχει δίπλα του και όχι απέναντί του.

 

 

 

 

Οι στιγμές κρίσης είναι αναπόφευκτες και δεν μπορούμε να τις εξαλείψουμε μέσα σε μία τόσο απαιτητική καθημερινότητα για μικρούς και μεγάλους. Μπορούμε, όμως, να τις μειώσουμε!

 

Η θετική διαπαιδαγώγηση είναι μία μέθοδος που αναπτύχθηκε από τους βιεννέζους ψυχιάτρους  Alfred Adler και Rudolf Dreikus και χρησιμοποιεί ως βασικό εργαλείο την θετική καθοδήγηση. Βασίζεται περισσότερο στο να μάθουμε πως να συμπεριφερόμαστε μέσω του θετικού παραδείγματος, και εστιάζοντας κάθε φορά στο τι μπορούμε να κάνουμε για να διορθώσουμε ένα λάθος και όχι να τιμωρήσουμε μία πράξη. Σύμφωνα με τη θετική διαπαιδαγώγηση ενισχύουμε με κάθε ευκαιρία τις καλές συμπεριφορές του παιδιού, τις ενθαρρύνουμε και τις επαινούμε, αναγνωρίζοντας κάθε του προσπάθεια. 

 

Οι μελέτες δείχνουν ότι η χρήση της θετικής διαπαιδαγώγησης αποδίδει καλύτερα αποτελέσματα όσον αφορά τη συμπεριφορά του παιδιού, τη συναισθηματική του ανάπτυξη, την ψυχική του υγεία και τις ακαδημαϊκές του επιδόσεις, βελτιώνει την σχέση γονέα-παιδιού, αυξάνει το αίσθημα της αισιοδοξίας του παιδιού και ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του.

 

 

Ας δούμε, λοιπόν, κάποια παραδείγματα χειρισμού καταστάσεων και τι είναι αυτό που θα μπορούσαμε τελικά να πούμε, πριν βγει από το στόμα μας οτιδήποτε αρνητικό και σίγουρα όχι βοηθητικό:

 

  • Αντί να πούμε: “Πόσες φορές στο έχω πει!” μπορούμε να πούμε: “Μάλλον δε με άκουσες την πρώτη φορά… Τι λες να στο εξηγήσω ξανά;”

Σίγουρα ξέρετε ότι το παιδί έχει ήδη ακούσει αυτό που είπατε, όμως, του δίνετε μια ακόμα ευκαιρία να σκεφτεί και να αλλάξει τη στάση του. Ο παιδικός εγωισμός είναι πολλές φορές ισχυρός. Η ευγένεια και η κατανόηση μπορούν να τον μετριάσουν.

 

 

  • Αντί να πούμε: «Συμμάζεψε το δωμάτιό σου! Είναι χαός εδώ μέσα!” μπορούμε να πούμε: “Τι θα έλεγες να σε βοηθήσω να κάνουμε μαζί το δωμάτιό σου πιο όμορφο και καθαρό;”

Έτσι, με τη δική μας συμβολή το συμμάζεμα δε μοιάζει “βουνό”, ενώ το παιδί νιώθει ότι μας έχει στο πλάι του έστω και στα πιο μικρά. Σιγά σιγά η δυσκολία της τακτοποίησης απομυθοποιείται, και το παιδί μαθαίνει να συμμαζεύει μόνο του.

 

 

 

 

  • Αντί να πούμε: “Θα μπεις τιμωρία για αυτό που έκανες!” μπορούμε να πούμε: “Θα σε βοηθούσε να πας για λίγο στο δωμάτιό σου να σκεφτείς τι έχει συμβεί και μετά να τα πούμε”.

Δίνουμε χώρο και χρόνο στο παιδί να διαχειριστεί μια έντονη κατάσταση, που φυσικά και το ίδιο δεν ήθελε να προκληθεί. Λαμβάνει την αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να χειριστεί καταστάσεις και να επιχειρηματολογήσει. 

 

 

  • Αντί να πούμε: “Γρήγορα ζήτα συγγνώμη!” μπορούμε να πούμε: “Δε θεωρείς πως η συμπεριφορά σου δεν ήταν ευγενική;”

Και πάλι το παιδί παίρνει τον χρόνο να συνειδητοποιήσει τι έχει πει και πώς μπορούν τα λόγια του να έχουν τις αντίστοιχες επιδράσεις. Μην ξεχνάτε ότι η ευγένεια διδάσκεται, και εσείς γίνεστε παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή…

 

 

Την επόμενη φορά που θα είστε έτοιμοι να φωνάξετε “όχι” πάρτε μια βαθιά ανάσα και σκεφτείτε πού θα οδηγούσε αυτός ο αρνητισμός. Ψυχραιμία, θετικότητα και προσπάθεια για αυτοβελτίωση είναι τα πρώτα βήματα για μελλοντικούς σωστούς χειρισμούς. 

 

[email protected]

Οne quote, my point of view... “Let me live, love, and say it well in good sentences” Sylvia Plath