Home / Famous Talks  / Θανάσης Βισκαδουράκης: A simple man

Θανάσης Βισκαδουράκης: A simple man

viskadourakis thanasis
Τον Θανάση Βισκαδουράκη τον έχουμε συνδέσει με το γέλιο και τη χαρά που χαρίζει μέσα από τους θεατρικούς, κινηματογραφικούς και τηλεοπτικούς ρόλους που ενσαρκώνει. Ο Θανάσης είναι σωστός χείμαρρος, στοργικός πατέρας, ένας απλός κι ωραίος άνθρωπος. Απόψε κάνει πρεμιέρα στο θέατρο Αριστοτέλειον, στην παράσταση του Αρκά “Η Ζωή Μετά”!

 

Μιλήστε μας για την παράσταση “Η Ζωή Μετά”.

“Η Ζωή Μετά”, του μεγάλου συγγραφέα μας και σκιτσογράφου Αρκά, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά με μεγάλη επιτυχία. Συνεργάζομαι με καταπληκτικούς συναδέλφους, τους Γιώργο Γιαννόπουλο, Πέτρο Μπουσουλόπουλο, Χρήστο Τριπόδη και τον Δημήτρη Αγορά, που κατόρθωσε και μάζεψε όλα τα κόμικς του Αρκά και τα μετέτρεψε σε θεατρικό κείμενο. Φέτος, προστέθηκε στην ομάδα μας και ο Παντελής Καναράκης, καθώς η Σοφία Βογιατζάκη έφυγε για το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου. Το απολαμβάνουμε και το διασκεδάζουμε, γιατί είναι μια γρήγορη και όμορφη παράσταση, με πολύ γέλιο και πολλά μηνύματα. Τον Αρκά τον γνωρίζουν από 5 χρονών παιδάκια μέχρι 70άρηδες και διαπιστώνω πως ασκεί επιρροή σε όλους! Αυτό είναι το ωραίο με το θέατρο! Περνάει μηνύματα στον κόσμο.

 

η ζωή μετά

 

Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος;

Εγώ παίζω τον ρόλο του Μοντεχρήστου, αυτού του τρομερού ποντικού, του κυνικού τύπου που τα αγοράζει και τα πουλάει όλα! Έχει γεννηθεί μέσα στη φυλακή, ζει εκεί, δεν γνωρίζει τον έξω κόσμο και δεν τον αφορά. Τον νοιάζει μόνο η πάρτη του και πώς θα επιβιώσει. Ο Μοντεχρήστος γίνεται το βάσανο και η παρηγοριά του Ισοβίτη, που μαζί με τον Μελλοθάνατο ανέχονται την παρέα του. Μέσα από αυτή τη συνθήκη ο συγγραφέας περνάει πάρα πολλά μηνύματα. Είναι άλλο να καταδικαστείς σε φυλάκιση 622 χρόνια κι άλλο ισόβια. Στα 622 χρόνια, έχεις μια ελπίδα, μεγαλώνει το προσδόκιμο ζωής (γέλια)!

 

Ο Αρκάς έχει μια έντονη σαρκαστική διάθεση κι έναν μοναδικό τρόπο να περικλείει σε λίγες μόνο λέξεις μεγάλα νοήματα. Σας δυσκόλεψε αυτό στη θεατρική απόδοση των ρόλων;

Μια εικόνα χίλιες λέξεις. Αυτό σημαίνει μια σπιρτάδα, μια ευστροφία κι ένα υψηλό IQ που δεν διαθέτουν πολλοί γύρω μας.

Καλό είναι στην Ελλάδα να καταλάβουμε επιτέλους ότι κάποιοι είναι καλύτεροι από εμάς. Τέτοιους ανθρώπους, όπως ο Αρκάς, πρέπει να τους αγαπάμε, να τους χειροκροτούμε και να επηρεαζόμαστε από αυτούς για να γίνουμε αντάξιοι, ακόμα και καλύτεροί τους.

Το μόνο που μας δυσκόλεψε ήταν ότι κάναμε αρκετές πρόβες μέχρι να καταλάβουμε πώς το σκίτσο πρέπει να μετουσιωθεί σε ανθρώπινο χαρακτήρα.

 

Πού αποδίδετε την τόσο μεγάλη επιτυχία της παράστασης;

Έχουμε ένα πολύ ωραίο κείμενο και αξιόλογους ηθοποιούς, το αγαπάμε πολύ το έργο, το διασκεδάζουμε κι έχουμε μείνει μονιασμένοι για πολύ καιρό όλοι στον θίασο. Πρέπει εμείς οι ηθοποιοί, μέσα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, να κάνουμε τον κόσμο να γελάσει. Έστω για μιάμιση ώρα να μπει μέσα στο θέατρο και να δει μια παράσταση που θα γεμίσει την ψυχή του αγαλλίαση. Να φύγει χαρούμενος, ευδιάθετος και, αν του άρεσε, να την προτείνει και σε 5 φίλους του! Το θέατρο αυτή τη στιγμή έχει ανάγκη από θεατές. Έτυχε να υποστεί τα πιο σκληρά μέτρα λόγω του κορονοϊού, αλλά προσπαθεί να επιβιώσει και θα επιβιώσει!

 

Πώς βιώνετε εσείς ως ηθοποιός και ως οικογενειάρχης αυτή την κατάσταση;

Δύσκολα, όπως είναι για όλους. Αλλά κοιτάμε ψηλά, κάνουμε τον σταυρό μας και προχωράμε. Όταν έχεις υγεία, δεν έχει σημασία τίποτα άλλο. Όλα μπορούν να ξεπεραστούν, εκτός από τον θάνατο. Επομένως κι ο κορονοϊός θα ξεπεραστεί. Αν ακούμε τους γιατρούς, τηρούμε τα μέτρα που μας υποδεικνύονται και είμαστε λίγο υπομονετικοί και εγκρατείς, θα περάσει αυτός ο διάολος και θα συνεχίσουμε την πορεία μας… Μέχρι να βρεθεί αυτό το εμβόλιο, να μας λυτρώσει.

 

Υπάρχουν στιγμές που προβληματίζεστε για το πώς θα είναι η δική σας ζωή μετά;

Εγώ στη ζωή μου δεν ονειρεύτηκα και πολλά πράγματα. Έλεγα πάντα πάμε τώρα να ζήσουμε το παρόν και βλέπουμε για το μέλλον. Όταν αγαπάς το παρελθόν, σου δίνει δύναμη για το παρόν. Νομίζω, αν είσαι λίγο προσεκτικός και αντιλαμβάνεσαι τι γίνεται, μπορείς να πορευτείς.

Αυτή η σπατάλη χρημάτων και η ασυδοσία δεν με εξέφραζαν ποτέ. Ήμουν πολύ φτωχό παιδί και παραμένω ακόμα. Νοικιάζω ένα μικρό σπίτι κι αγωνίζομαι να προσφέρω τα απαραίτητα στην οικογένειά μου, πάντα με συστολή και σύνεση. Είμαι υπέρμαχος της σπαρτιάτικης ζωής, λίγα πράγματα και καλά και να τα χαιρόμαστε. Έχω δει φίλους που πήραν τεράστια σπίτια, αυτοκίνητα και δεν ακούω γέλια, δεν βλέπω χαρά στη ζωή τους.

Η ευτυχία δεν κρύβεται στα ακριβά ρούχα ή στο να χάνεσαι ατελείωτες ώρες στο κινητό σου, προσπαθώντας να αποδείξεις στους άλλους ότι είσαι ευτυχισμένος μέσα από ψεύτικα χαμόγελα. Εγώ θέλω να ακούω το γέλιο δίπλα μου. Η χαρά είναι με την οικογένειά μου, τους φίλους μου. Αυτό που ήταν παλιά η Ελλάδα, η οικογένεια, η εκκλησία, οι παρέες, το κυριακάτικο τραπέζι…

 

Από την ταινία “The Bachelor 2”

 

Έχετε μιλήσει πολλές φορές για τα δύσκολα παιδικά σας χρόνια. Τώρα, ως πατέρας, ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σας και πώς τον διαχειρίζεστε;

Επειδή έχω περάσει δια πυρός και σιδήρου στη ζωή μου, κάνω τον σταυρό μου και λέω πως μετά από τόση τρικυμία έχει έρθει η ευτυχία και η γαλήνη στα μάτια της γυναίκας μου και του παιδιού μας. Θα ήμουν αχάριστος αν καθόμουν να αναμοχλεύω το παρελθόν. Το παρελθόν μου έχει περάσει, το αγαπώ και πάω για καινούρια πράγματα. Ζω το παρόν, ζω τον γιο μου, μεγαλώνουμε μαζί με τη γυναίκα μου, κάθε μέρα και στιγμή. Ρωτάω μεγαλύτερες μητέρες τι θα έκαναν αν γύριζε το ρολόι πίσω και μου λένε “να παίρνεις το παιδί σου όσο το δυνατόν περισσότερη αγκαλιά. Θα τον δεις κάποια στιγμή 20 χρονών και δεν θα το πάρεις χαμπάρι”.

Ο γιος μου, ο Ιερώνυμος, τα Χριστούγεννα θα γίνει 4 χρονών και σκέφτομαι “πότε μεγάλωσε;”. Μέχρι πριν λίγο αλλάζαμε πάνες και τώρα τον βλέπω μικρό αντράκι να μου κάνει και παρατηρήσεις. Άκου τι μου είπε! “Μπαμπά η Αθήνα είναι απαίσια πόλη, βαρετή!”. Τον ρώτησα τι του αρέσει και μου απάντησε “το χωριό”.

Εκεί ταΐζει τα κατσικάκια, φυτέψαμε στη διάρκεια της καραντίνας ντομάτες, αγγουράκια, μελιτζάνες και τώρα κάνουμε αγώνα για να τον κατεβάσουμε από πάνω. Αν τον ρωτήσεις τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει, λέει “αγρότης”! Σπουδαίο επάγγελμα, ιερό. Τι ωραίο να γυρίσουμε πίσω στην Ελλάδα που αγαπάμε; Τι ωραίο να καλλιεργείς τι γη; Γιατί η γη γεννάει. Στην καραντίνα πηγαίναμε με την πεθερά μου και κόβαμε χόρτα. Όλοι οι άνθρωποι είχαμε σταματήσει κι όμως η γη συνέχιζε να γεννά. Και σκέφτομαι μπράβο στον μικρό που μόνος του κατάλαβε κι αγάπησε το χώμα, τη φύση, τα προβατάκια… Μπαίνει μέσα και δεν μασάει!

 

Σίγουρα παίξατε κι εσείς ρόλο σε όλο αυτό…

Πάντα όλα ξεκινούν από τους γονείς. Παρατηρώ πολύ τα παιδιά ειδικά από τότε που ξεκίνησα το παιδικό θέατρο. Η Ειρήνη Ιακώβου με έβαλε στο θέατρο Ακροπόλ -και την ευχαριστώ πολύ, γιατί είναι και σκηνοθέτης και παιδαγωγός- και με έβαλε στο πνεύμα του πώς είναι να ασχολείσαι με τα παιδιά πριν ακόμα αποκτήσουμε τον γιο μας. Με την γυναίκα μου κάναμε παιδί για να είμαστε μαζί του. Φέτος, ήταν η πρώτη φορά από τη γέννηση του Ιερώνυμου που η Κατερίνα μου βγήκε για ένα κρασί με τις φίλες της. Δεν καταλάβαμε πώς πέρασαν 3,5 χρόνια!

Περνάμε όμορφα με τον γιο μας, ακόμα και στις δυσκολίες. Τώρα έχουμε πόλεμο για το σχολείο. Πηγαίνει προνήπια, δεν θέλει να μπει στην τάξη κι εγώ του μιλάω για τις συνέπειες των πράξεών του. Η Κατερίνα με κατηγορεί πως τον αντιμετωπίζω σαν μεγάλο, αλλά πιστεύω πως έτσι πρέπει. Θέλει συνεχώς δουλειά και νιώθω πως μέσα από τη διαπαιδαγώγηση του γιου μου γίνομαι κι εγώ καλύτερος νοητικά, ψυχικά, συναισθηματικά. Μελετάω βιβλία ψυχολόγων και παιδαγωγών, ενημερώνομαι και προσπαθώ να βρίσκω καθημερινά λύσεις.

 

Αναφερθήκατε πριν στο παιδικό θέατρο. Θεωρείτε πως είναι πιο δύσκολο ως είδος;

Για μένα είναι το ίδιο. Όταν είμαι πάνω στη σκηνή, πάντα δίνω το 100% των δυνατοτήτων μου. Αγαπάω πολύ τη δουλειά μου και μπαίνω με την καλύτερη διάθεση στο θέατρο. Είναι πολύ σημαντικό ότι κάθε μέρα βρισκόμαστε και δουλεύουμε. Αυτό είναι η ευτυχία της ζωής, ότι πάμε για δουλειά και μετά γυρνάμε στην οικογένειά μας. Υπάρχει πιο ωραίο πράγμα; Να σε αγκαλιάζουν 800 παιδιά ή το βράδυ να γεμίζει το θέατρο; Εγώ εκεί βρίσκω τη χαρά και τη δύναμή μου.

 

Τηλεοπτικά ή κινηματογραφικά, θα σας δούμε κάπου;

Τηλεοπτικά είναι όλα στον αέρα προς το παρόν. Αλλά είμαι πολύ τυχερός, γιατί τα Χριστούγεννα θα βγει μια νέα ταινία, που λέγεται “Καρδίτσα 4 Ever”, σε παραγωγή και σκηνοθεσία Σταύρου Μαρκίδη. Μαζί με τον Λευτέρη Ελευθερίου και πολλούς εκλεκτούς ηθοποιούς, όπως οι Δανάη Παππά, Μαριάννα Πολυχρονίδη, Παύλος Χαϊκάλης, Τάσος Παλατζίδης, Γιώργος Γιαννόπουλος, Μάκης Πατέλης, Κώστας Καζάκος, κάναμε μια πολύ ωραία ταινία! Τους πρωταγωνιστικούς ρόλους τους έχουμε ο Λευτέρης κι εγώ. Υποδυόμαστε δύο λαϊκά παιδιά από ένα χωριό της Καρδίτσας, εγώ έναν μικροαπατεώνα, γιο του παπά, καφετζή και το παίζω ο όμορφος του χωριού, ενώ ο Λευτέρης πουλάει κρέμες μέρας και νύχτας στα γύρω χωριά. Είμαστε ευλογημένοι που καταφέραμε σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς να κάνουμε μια ταινία. Δουλεύαμε όλο το καλοκαίρι ασταμάτητα, χωρίς κανένα ρεπό, αλλά τα καταφέραμε…

 

bachelor dio visk

Από την ταινία “The Bachelor 2”

 

Φέτος στην τηλεόραση βλέπουμε μια έντονη αντίθεση. Από τη μία εξαιρετικές σειρές μυθοπλασίας κι από την άλλη ριάλιτι…

Την τηλεόραση τη βρίζουν πολλοί, αλλά είναι ο καθρέφτης μας. Εμείς είμαστε η τηλεόραση, δεν είναι κάτι άλλο. Υπάρχει, όμως, αυτό το μαγικό εργαλείο που λέγεται τηλεκοντρόλ. Εγώ, παρότι είμαι άνθρωπος της τηλεόρασης, δεν την παρακολουθώ. Βλέπω μόνο ποδόσφαιρο -ειδήσεις δεν μπορώ, με πανικοβάλλουν- και σπάνια θα δω κάποια σειρά ή ταινία.

Υπάρχουν επιλογές και είναι στο χέρι μας. Δεν χρειάζεται να ασκούμε συνέχεια κριτική. Ας μαζευτούμε με τους φίλους και την οικογένειά μας γύρω από ένα τραπέζι να συζητήσουμε, ας βγούμε να παίξουμε με τα παιδιά μας. Είναι τόσο απλά τα πράγματα.! Μόνοι μας τα έχουμε δυσκολέψει. Έχουμε τον κορονοϊό, έχουμε τη φτώχεια μας, θα καθόμαστε να ασχολούμαστε με την τηλεόραση; Έχουμε πολύ πιο σπουδαία να ασχοληθούμε. Να προσέχουμε να μην κολλήσουμε! Έχω φίλους που πέρασαν πάρα πολύ δύσκολα και μάλιστα ένας είναι τώρα στην εντατική. Δεν θέλει μαγκιές, αλλά προσοχή και σύνεση.

Όπως έλεγε κι ο Τσάρλι Τσάπλιν, όλα εξαρτώνται από εμάς τους ίδιους. Εφόσον είναι κάτι που διορθώνεται, δεν με φοβίζει τίποτα. Το μόνο που με φοβίζει είναι ο θάνατος και οι βαριές ασθένειες. Μου ‘λεγε ένας φίλος μου Κρητικός “Θανασάκη, πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει”. Κι έτσι είναι. Αν πιάσεις έναν καναπέ και κριτικάρεις, θα χορταριάσεις και θα φταις εσύ ο ίδιος!

 

Είστε αισιόδοξος;

Και βέβαια. Η ίδια η ζωή διορθώνει τα λάθη της! Εγώ πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια, χωρίς μπαμπά και μαμά, αλλά ο γιος μου λέει μπαμπά και μαμά. Πόσο τυχερός είμαι; Παιδιά φεύγουν από τη Συρία κολυμπώντας μέσα στο Αιγαίο για να φτάσουν στην Ελλάδα, άνθρωποι κοιμούνται έξω, σε σκηνές… Ας κοιτάξουμε ψηλά κι ας πούμε ένα ευχαριστώ στον Θεό, που ζούμε στην ωραιότερη χώρα. Σε αυτή τη χώρα γεννηθήκαμε κι αυτή τη χώρα πρέπει να την αγαπάμε, όσα στρεβλά κι αν έχει.

Προχθές ήμασταν στην πλατεία στον Περισσό κι έπαιζαν εκεί πιτσιρικάδες του δημοτικού ματς εθνική Αλβανίας – εθνική Ελλάδας! Γινόταν χαμός! Δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι, εδώ παίζουμε μπάλα. Όποιος χάσει, κερνάει πορτοκαλάδες τους νικητές. Κι έβλεπα τα παιδιά, αντί να είναι στο κινητό, πώς παίξανε με την ψυχή τους, ίδρωσαν, γέλασαν! Αυτά τα παιδιά ομορφαίνουν την καθημερινότητά μου. Τι πιο όμορφο να είμαστε μονιασμένοι κι αγαπημένοι, ακόμα και μέσα από τις αντιθέσεις μας;

 

Info

“Η Ζωή Μετά” κάνει πρεμιέρα στο Θέατρο Αριστοτέλειον το Σάββατο 24 Οκτωβρίου και θα ανέβει για λίγες παραστάσεις μέχρι την Κυριακή 8 Νοεμβρίου.

Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ

 

Κεντρική φωτογραφία: Από την ταινία “The Bachelor 3”, Showtime Productions

[email protected]

“I must be a mermaid, Rango. I have no fear of depths and a great fear of shallow living.” Anais Nin