Είναι ένας πολλά υποσχόμενος εκπρόσωπος της νέας γενιάς δημοσιογράφων, που κατάφερε να “συστήσει” την πρωτοπορία στη Θεσσαλονίκη μέσα από πολύ ενδιαφέρουσες δράσεις του, να φέρει νέα πνοή στα ελληνικά πανεπιστήμια, “αντιμετωπίζοντας” το House of Cards ως αντικείμενο επιστημονικής μελέτης, ακόμη και να…”δώσει ζωή” σε έναν Οίκο Τελετών! Ο Ευθύμιος Σαββάκης είναι σίγουρα μία φρέσκια ματιά στο χώρο της δημοσιογραφίας – και όχι μόνο!

 

 

1)Ξεκινώντας την κουβέντα μας από το σύγγραμα, “Αμερικανικές σειρές στην ελληνική τηλεόραση”, που μόλις κυκλοφόρησε, πείτε μας λίγα λόγια για το τι πραγματεύεται στο σύνολό του, αλλά και για το τι θα διαβάσουμε στο κομμάτι, που επιμεληθήκατε εσείς.

Πρόκειται για ένα πολυετές επιστημονικό έργο, που μελετά, μεταξύ άλλων, την ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης τα τελευταία πενήντα χρόνια, από την πρώτη τηλεοπτική μετάδοση (το μακρινό 1967) μέχρι σήμερα. Μία περίοδο σπουδαίων τεχνολογικών αλλαγών και συγκλίσεων στον τομέα των μέσων επικοινωνίας. Στην ουσία πρόκειται, όπως αναφέρει λεπτομερέστερα και η περιγραφή του βιβλίου, «για μία συστηματική έρευνα του τρόπου με τον οποίο οργανώθηκε η προβολή και πρόσληψη των αμερικανικών τηλεοπτικών σειρών μυθοπλασίας στη χώρα μας», έτσι ώστε να «αναζητηθούν οι ιδεολογικές και ψυχοκοινωνικές δυναμικές που επηρέασαν και διαμόρφωσαν την ταυτότητα του Έλληνα τηλεθεατή».

Το δικό μας κομμάτι με την κα Δήμητρα Δημητρακοπούλου, Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του Α.Π.Θ. αφορά τη «μετεξέλιξη της τηλεθέασης στην ψηφιακή εποχή», έχοντας ως αντικείμενο μελέτης το House of Cards. Έτσι, εκτός από τη δημοφιλή σειρά, αναλύσαμε το φαινόμενο του Netflix και το κατά πόσο έχει αλλάξει ο τρόπος που καταναλώνουμε τηλεοπτικό περιεχόμενο. Μία έρευνα ετών με ενδιαφέροντα ευρήματα.

 

 

2)Πραγματικά, πόσο καινοτόμο και πρωτοπόρο εγχείρημα ήταν η συγγραφή ενός αντίστοιχου βιβλίου για την ελληνική πραγματικότητα και τα ελληνικά πανεπιστήμια; Θεωρείτε ότι υπάρχει ανάγκη εκσυγχρονισμού στον “τρόπο σκέψης” της ελληνικής πανεπιστημιακής κοινότητας; Και αν ναι, τι θα προτείνατε εσείς ο ίδιος;

Πολλοί έχουν συνδυάσει τις πανεπιστημιακές έρευνες και τα επιστημονικά συγγράμματα με βαρετές και σκονισμένες θεματικές. Δεν έχουν απόλυτο άδικο. Θεωρώ, όμως, ότι με συλλογικά έργα όπως αυτό και με αντίστοιχες προσπάθειες πολλών Πανεπιστημιακών τα τελευταία χρόνια, η αντίληψη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας αλλάζει, εκσυγχρονίζεται και συμβαδίζει σε μεγαλύτερο βαθμό με τις ανάγκες του κοινού. Το τελευταίο, άλλωστε, είναι αυτό που θα κρίνει αν το πείραμα είναι επιτυχημένο και θα ορίσει την νέα κατεύθυνση των εκδοτικών προσπαθειών.

Προσωπικά πιστεύω ότι έχει τελειώσει μια και καλή η εποχή που το Αριστοτέλειο έβγαζε βιβλία μόνο για τον «εαυτό» του. Το στοίχημα είναι να περάσει τα «σύνορα» της Εγνατίας και να… κατηφορίσει προς όλη την πόλη. Έχει τα μυαλά για να το καταφέρει.

 

 

 

 

3)Με βάση όλα τα παραπάνω, αλλά και την υποψηφιότητά σας ως διδάκτορας του ΑΠΘ, είναι η διδασκαλία σε κάποιο πανεπιστήμιο μέρος των επαγγελματικών σας ονείρων; Και γιατί;

Κλείνοντας φέτος 12 χρόνια μέσα στο Πανεπιστήμιο, ως φοιτητής σε όλες τις βαθμίδες, ως ερευνητής σε ευρωπαϊκές – παγκόσμιες έρευνες (πρόσφατα και στο μεγάλο ερευνητικό πρόγραμμα της Google) και ως συγγραφέας σε δύο συλλογικούς τόμους πιστεύω ακράδαντα πως το Πανεπιστήμιο είναι ένας χώρος που αξίζει να συνδιαλέγεσαι μαζί του. Σε βοηθάει να ανακαλύπτεις τον εαυτό σου, να τον εξελίσσεις και το σημαντικότερο να γνωρίζεις τη νέα γενιά που έρχεται κάθε χρόνο στα έδρανα με αμείωτο μεράκι και πάθος για να αλλάξει τα πράγματα. Μυαλά φωτεινά που αν μείνουν στη χώρα πιστέψτε με θα τα καταφέρουν. Θα τα αλλάξουν όλα.

 

 

4)Η καινοτομία και η φρέσκια ματιά είναι δυο στοιχεία, που σας χαρακτηρίζουν απόλυτα και αυτό γίνεται αντιληπτό από όλα τα projects, που έχετε αναλάβει. Είτε αναφερθεί κανείς στο φαινόμενο House of Cards σαν αντικείμενο επιστημονικής μελέτης, είστε στο Locked και το εξαιρετικά επιτυχημένο concept του, είτε φυσικά στον “ρόλο” πίσω από το επαναλανσάρισμα-στην ουσία- και στην απογείωση ενός brand…Οίκου Τελετών! Πώς ακριβώς προέκυψε η ιδέα πίσω από αυτά τα concepts;

Προσπαθώ πάντα να αναλαμβάνω, είτε σε επαγγελματικό, είτε σε επιστημονικό επίπεδο πρότζεκτ που έχουν από πίσω τους μία τεράστια πρόκληση. Ο συλλογικός τόμος για τις Αμερικανικές Σειρές είναι η πρώτη οργανωμένη έρευνα επί του θέματος και ήταν αρκετά τιμητικό να είμαι ένας από τους 17 ερευνητές του φαινομένου (ακόμα περισσότερο όταν αφορούσε και μία από τις αγαπημένες μου σειρές). Στο Locked είχα την πρόκληση να δημιουργήσω κάτι ξεχωριστό πέρα από την παραδοσιακή επικοινωνία που έκαναν τα παιδιά τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι, δημιούργησα την πρώτη στήλη συνεντεύξεων στον κόσμο που πραγματοποιήθηκε για 2 σεζόν μέσα σε δωμάτια απόδρασης, φιλοξενώντας περισσότερες από 80 προσωπικότητες από όλη τη χώρα, δημιουργώντας αξιόλογο buzz στα social media, βοηθώντας στην αύξηση των κρατήσεων και υλοποιώντας δύο φιλανθρωπικές εκθέσεις φωτογραφίας που συγκέντρωσαν περισσότερα από 2300 καινούρια παιχνίδια και βιβλία για τα παιδιά με καρκίνο της Θεσσαλονίκης. Η καλύτερη ανταμοιβή. Τέλος, όταν τον Σεπτέμβριο ανέλαβα την επικοινωνία του Οίκου Τελετών «Φάνης Μπαμπούλας και Υιός» ήξερα ότι θα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας μου. Κι αυτό γιατί το συγκεκριμένο αντικείμενο είναι μία τεράστια «γκρίζα ζώνη» και οποιοσδήποτε λάθος χειρισμός μπορεί να σε «θάψει». Παρόλ’ αυτά πήρα το ρίσκο, αναμορφώσαμε τα social media της επιχείρησης, φτάσαμε να έχουμε περισσότερα likes στη σελίδα μας από όσα οι τέσσερις επόμενοι Οίκοι Τελετών μαζί, δημιουργήσαμε τον πρώτο χαρακτήρα Οίκου Τελετών στον κόσμο (#xaroulisbaboulas), κάναμε ανήμερα του Black Friday viral καμπάνια οδικής ασφάλειας, συμμετείχαμε στην ταινία Bachelor 2 όπου ο Γιάννης Τσιμιτσέλης μετονομάστηκε σε… Αντώνη Μπαμπούλα, πραγματοποιήσαμε το πρώτο Unboxing Οίκου Τελετών στον κόσμο που θα στηρίξει 10 ιδρύματα της χώρας και πολλά άλλα. Επικοινωνιακή Πολιτική που έχει παρουσιαστεί ήδη μέχρι και σε αίθουσες Πανεπιστημίων. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα 4μηνο. Το μότο μας, άλλωστε, είναι πως «Φέτος θα θάψουμε ιστορία»!

 

 

 

 

5)Τελικά πόσο “εύκολο” είναι να δουλεύεις για έναν Οίκο Τελετών και να συνδέεις ουσιαστικά το όνομά σου μαζί του; Και φυσικά, πόσο αγχωτικό μπορεί να είναι να επαναλάβεις μια αντίστοιχη επικοινωνιακή επιτυχία;

Όταν ανακοίνωσα σε γνωστούς και φίλους ότι ξεκινάω το συγκεκριμένο πρότζεκτ «πάγωσαν». Αναγνώρισαν κάτι που ήξερα. Είναι ένα τεράστιο ρίσκο. Τεράστιο. Γιατί έχεις να κάνεις social media και επικοινωνία για ένα αντικείμενο που φέρνει συνειρμικά σε όλους τις χειρότερες αναμνήσεις. Ωστόσο, θεωρώ πως χειριζόμαστε με τέτοιο τρόπο μία τόσο ιδιαίτερη κατάσταση που ο κόσμος εκτίμησε τις προθέσεις μας, το πρωτογενές περιεχόμενο και τον στόχο πίσω από τις καμπάνιες μας που όχι μόνο το αποδέχτηκε αλλά συμμετέχει και ενεργά. Προφανώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε την αντίληψη γύρω από τον θάνατο. Είναι αδύνατο. Αλλά αν καταφέρουμε να δημιουργήσουμε το περιεχόμενο αυτό που θα φέρει έστω και ένα χαμόγελο παραπάνω τότε θα πρόκειται για πραγματικό κατόρθωμα. Και μία μεγάλη επιβράβευση.

 

 

 

6)Υπάρχουν άλλα projects, που “τρέχετε” αυτήν την περίοδο;

Τον τελευταίο χρόνο είμαι Διευθυντής Επικοινωνίας της ΑΡΣΙΣ, μία από τις μεγαλύτερες ΜΚΟ των Βαλκανίων και ο τομέας μου είναι η αύξηση του Visibility τόσο της ίδιας όσο και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων που δραστηριοποιούνται εντός της. Παράλληλα, βρίσκομαι στο στάδιο των ερευνών για το διδακτορικό μου και ξεκίνησα ως ερευνητής στο μεγάλο ερευνητικό πρότζεκτ της Google με Ακαδημαϊκό Υπεύθυνο τον κύριο Νίκο Παναγιώτου. Μία από τις σημαντικότερες έρευνες που έχω λάβει μέρος, κάτω από την ομπρέλα μιας εκ των κορυφαίων εταιρειών του κόσμου. Τέλος, σε προσωπικό επίπεδο συνεχίζω την επικοινωνία και την παροχή περιεχομένου σε εταιρείες, ομίλους και ιδιώτες στην Ελλάδα, την Κύπρο, το Βέλγιο, την Αγγλία και την Αμερική. Η ψηφιακή επικοινωνία αλλάζει και το περιεχόμενο (θα) είναι ο πρωταγωνιστής της.

 

 

7)Τι είναι αυτό, που περιμένετε από το μέλλον και τι είναι αυτό, που φοβάστε;

Ερχόμενος σε επαφή μέσω του διδακτορικού μου και της έρευνας με τη νέα γενιά των φοιτητών έχω μια βαθιά πίστη ότι αυτά τα παιδιά μπορούν να αλλάξουν πολλές από τις κακοτοπιές που βιώνουμε οι σύγχρονοι 30αρηδες. Έχω εντυπωσιαστεί από το μυαλό τους, τη φωτιά στα βλέμματά τους και από το πάθος τους. Πρόκειται, άλλωστε, για μια γενιά που γεννήθηκε ΜΕΣΑ στην τεχνολογία και τα social media, με τεράστια ποσοστά υψηλού τεχνολογικού «αλφαβητισμού». Το μόνο που με φοβίζει είναι μήπως η ισχύουσα ηθική, κοινωνική και μετέπειτα οικονομική κρίση οδηγήσει αυτά τα μυαλά στην απόφαση να μεταναστεύουν. Αν η Ελλάδα βιώσει και μία τρίτη μετανάστευση εγκεφάλων είναι καταδικασμένη να ζήσει στη μιζέρια και τη μετριοκρατία της.