Η ηθοποιός, σκηνοθέτης και φωτογράφος που “μαγνητίζει” με τις εικόνες της.
Σου επιτρέπει να χαθείς μέσα σε ένα παστέλ, σχεδόν απόκοσμο σύμπαν, ενώ σου αφηγείται ιστορίες μιας χαμένης αθωότητας… Αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του ΚΘΒΕ. Από το 2009 έως σήμερα, έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις “Dogville”, “Cleansed”, “Fuite or the three sisters”, “Chez Alba”, “Medea 4.48”, καθώς και μία fashion performance, με τίτλο “6 Minute Fashion Clue”. Μιλά μέσα από εικόνες, σκηνοθετεί και παίζει με την ίδια ακριβώς επιδεξιότητα. Ο όρος που θα της ταίριαζε είναι “δημιουργός” με πολλές προεκτάσεις. Η Έφη Γούση μας αποκαλύπτει τον “κρυμμένο”, ονειρικό κόσμο της.
Παστέλ τόνοι, ονειρική αύρα και narrative διάθεση . Με λίγες λέξεις τι ακριβώς ορίζει το σύμπαν της Έφης Γούση; Γιατί παστέλ;
To παστέλ είναι το φως, είναι η χαρά, είναι η νοσταλγία για την στιγμή που έτρεχες ξυπόλητος κι ένιωθες ελεύθερος. Δεν είναι όμως καθαρό παστέλ. Όταν συμπληρωθεί απ’ τον ήρωα, το αντικείμενο ή το τοπίο, θα καλυφθεί από μαύρο. Είναι αυτή η διαρκής σύγκρουση ανάμεσα σ’ αυτό που προσδοκώ και στο σκοτάδι που “πολεμώ”.
Σκηνοθέτης, ηθοποιός, φωτογράφος. Αν έπρεπε να “θυσιάσεις” κάποιο, ποια θα ήταν η ιεραρχία;
Δεν μπορώ να “θυσιάσω” τίποτα, δεν μπορώ να υπάρξω χωρίς αυτά και ούτε να τα βάλω σε σειρά, γιατί σχεδόν πάντα, γίνονται ταυτόχρονα.
Photo: Efi Gousi
Photo: Efi Gousi
Photo: Efi Gousi
Συνδυάζεις άψογα 3 διαφορετικές ιδιότητες. Πώς μπήκε στη ζωή σου καθεμιά από αυτές και ποιος ο μεταξύ τους δεσμός;
Η φιλόλογός μου στην Γ’ Λυκείου μου πρότεινε να δώσω εξετάσεις στο ΚΘΒΕ και το έκανα μετά από τρία χρόνια. Μπήκα στη σχολή και αποφοίτησα το 2008, έχοντας από τότε ακόμη την τάση της σκηνοθεσίας. Έτσι, έκανα την πρώτη μου παράσταση έναν χρόνο μετά, το 2009. Η φωτογραφία έφτασε τελευταία, και προέκυψε από την ανάγκη να εκτονώσω τις εικόνες που έβλεπα και δεν είχα χρήματα να τις κάνω παραστάσεις. Με μια φωτογραφία, θα ήταν πιο εύκολο. Μεταξύ τους, συμπληρώνει το ένα το άλλο.
Οι εικόνες σου είναι σα να ξεπροβάλλουν από ένα παράλληλο σύμπαν ενός “απόκοσμου” χρωματισμού, με πρωταγωνίστρια πάντα τη γυναικεία φιγούρα. Τι θέλεις να εκφράσεις μέσα από αυτές;
Είναι προεκτάσεις μου, ένας “καθρέφτης”.
Photo: Efi Gousi
Photo: Efi Gousi
Photo: Efi Gousi
Naif ατμόσφαιρα με provocative στοιχεία. Ποια η ισορροπία ανάμεσα στις έννοιες της αθωότητας και της πρόκλησης στις φωτογραφίες σου;
Είναι αυτός ο διαρκής “πόλεμος” της αθωότητας που προσπαθώ να διατηρήσω και της οργής μέσα μου. Δεν μπορώ να ορίσω την ισορροπία, αυτό ορίζεται από τον κάθε θεατή ξεχωριστά, κι αυτό είναι το ωραίο. Έχει τύχει πολλές φορές την ίδια φωτογραφία, να τη δει κάποιος και να προφέρει τη λέξη “dark”, ενώ ένας άλλος να χαμογελάσει.
Πλουραλισμός, μινιμαλισμός, εξπρεσιονισμός… Υπάρχει ένα -ισμός που περιλαμβάνει όλο τον κόσμο σου; (Λεξιπλασίες καλοδεχούμενες).
Μου είναι δύσκολο να περιγράψω με λέξεις αυτό που εκτονώνω σε εικόνα. Μαθαίνω τις λέξεις που εκφράζονται από τις φωτογραφίες μου, μέσα από τις περιγραφές των άλλων.
Photo: Efi Gousi
Photo: Efi Gousi
Αγαπημένος σκηνοθέτης και φωτογράφος. Lifetime soundtrack. Μεγαλύτερος φόβος. Λατρεμένη ταινία.
Αγαπημένος σκηνοθέτης κινηματογράφου είναι ο Michael Haneke, αγαπημένος φωτογράφος ο Gregory Crewdson, λατρεμένη ταινία “l’ important c’est d’mair”, και τέλος soundtrack… Η αλήθεια είναι ότι πιο πολύ έχω ακούσει Phillip Glass.
Αν είχε χρώμα η παιδική σου ηλικία ποιο θα ήταν αυτό; Κρύβεται επιμελώς κάπου ανάμεσα στις εικόνες σου;
Θα πω το μπλε. Μπλε μεταξύ ήρεμης θάλασσας και παλίρροιας. Στις εικόνες μου είναι το αποτύπωμά της, όχι τα χρώματα.
Photo: Efi Gousi
Photo: Efi Gousi
Photo: Efi Gousi
Έχεις δημιουργήσει αρκετές ταινίες μικρού μήκους. Μάλιστα η πρώτη σου ταινία “La nuance bleue du profond rouge” βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Μικρού Μήκους της Θεσσαλονίκης. Τι αγαπάς στη μικρή φόρμα; Μια ταινία μεγάλου μήκους είναι στους άμεσους στόχους σου;
Η ταινία αυτή ήταν τελείως πειραματική και ως πρώτη, παρ’ όλες τις αρετές της, με πολλά προβλήματα. Έγινε σε μια περίοδο που ένιωθα “μετέωρη”. Κάποια στιγμή θα ήθελα να ενώσω τις φωτογραφίες μου και να κάνω μια μεγάλου μήκους ταινία.
Σύντομα θα συμμετάσχεις στην παράσταση “Ιδιωτικές ζωές” του Νόελ Κάουαρντ, με μία σειρά αξιόλογων συμπρωταγωνιστών. Μίλησέ μας για αυτή τη δουλειά και τα επικείμενα σχέδιά σου.
Από τον Οκτώβριο και για όλο τον χειμώνα, θα παίζεται η παράσταση “Ιδιωτικές Ζωές” στο Θέατρο Γκλόρια, σε σκηνοθεσία Αλέξη Ρίγλη. Είναι η τρίτη φορά που συνεργάζομαι με τον Αλέξη. Οι “Ιδιωτικές Ζωές” είναι μια κωμωδία για την ουτοπία της ευτυχίας ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, που αποκαλούνται άντρας και γυναίκα. Ταυτόχρονα ετοιμάζω φωτογραφικά πρότζεκτ και το μέλλον ελπίζω να μου φέρει και μια σκηνοθεσία.
Aναζητήστε περισσότερες παστέλ “ιστορίες” της Έφης Γούση εδώ: efigousi.tumblr.com
