Home / Famous Talks  / Aύγουστος Κορτώ: “Οι λέξεις έχουν τη δύναμη να απελευθερώνουν και να παρηγορούν”

Aύγουστος Κορτώ: “Οι λέξεις έχουν τη δύναμη να απελευθερώνουν και να παρηγορούν”

Πολυσχιδής και πολυγραφότατος, ο Αύγουστος Κορτώ – κατά κόσμον Πέτρος Χατζόπουλος- διαθέτει την αυθεντική στόφα ενός συγγραφέα, που δε φοβάται να έρθει αντιμέτωπος με όλα αυτά που τον πληγώνουν. Χωρίς αναστολές, μιλά ανοιχτά για όσα οι περισσότεροι διστάζουμε να μιλήσουμε, ενώ μέσα από τον αυτοσαρκασμό του καταφέρνει να φέρνει στα μέτρα του αδυναμίες, πάθη και λάθη. Μα πάνω απ’ όλα “ο Αύγουστος Κορτώ δε ζει χωρίς αγάπη”. Κι αυτός, είναι ο επίλογος που αρμόζει σε αυτήν εδώ τη συνέντευξη…

 

Ύστερα από τόσα χρόνια συγγραφής και επιτυχημένα βιβλία που αγαπήθηκαν, καταφέρατε να ανακαλύψετε τι είναι αυτό που σας οδήγησε στο συγκεκριμένο αντικείμενο; Ήταν κάτι στο οποίο βρίσκατε “καταφύγιο” από μικρή ηλικία;

Υποθέτω ότι διαβάζοντας έρχεται η όρεξη για γράψιμο – κάτι τέτοιο πρέπει να συνέβη και σε μένα. Ήθελα να δοκιμάσω τον ρόλο αυτού που λέει την ιστορία, που κρατά τον αναγνώστη στα δίχτυα του, και στην πορεία κόλλησα.

 

Η μετοίκηση στην Αθήνα ήταν κάτι αυτονόητο από τη στιγμή που ασχοληθήκατε επαγγελματικά με τη συγγραφή; Γιατί επιλέξατε ως τόπο κατοικίας σας τα Εξάρχεια;

Την Αθήνα, μ’ όλες τις ομορφιές κι όλα της τα κουσούρια, τη λάτρεψα απ’ την πρώτη εξερεύνηση (για χρόνια χανόμουν πανεύκολα, κι ακόμα μόνο από κέντρο σκαμπάζω). Τα Εξάρχεια ήταν εξαρχής ο φυσικός μου χώρος – εκεί βρισκόταν ο Εξάντας, και κατόπιν ο Καστανιώτης, κι εκεί έπιασα το πρώτο μου σπίτι, μια “τρύπα” πίσω απ’ την Αλεξάνδρας.

 

 

Αυτό το βιβλίο με διαλύει. Αυτό το βιβλίο έχει σκοπό να με διαλύσει, να με κάνει κομμάτια. Μέσα στα κομμάτια μου είμαι” είναι φράσεις από το Βιβλίο της Κατερίνας, που πραγματεύεται τον θάνατο της μητέρας σας. Πόσο εύκολο είναι να αναβιώνεις στιγμές, που σε πλήγωσαν και να πρέπει να τις καταγράψεις; Τελικά οι λέξεις απελευθερώνουν;

Οι λέξεις έχουν τη δύναμη να απελευθερώνουν και να παρηγορούν – και τα δύο ήταν ζητούμενα για μένα. Να ξαλαφρώσω από το παρελθόν, και να παρηγορήσω όχι τόσο εμένα, όσο την μοιραία απαρηγόρητη μητέρα μου.

 

 

Αν μπορούσατε να κρατήσετε μία και μόνο ανάμνηση από τα παιδικά σας χρόνια, ποια θα ήταν αυτή;

Τη νύχτα των Χριστουγέννων, να πηγαίνουμε με την Κατερίνα στην εκκλησία της γειτονιάς – μια χούφτα άνθρωποι μες στο κρύο και το φως των κεριών – και γυρνώντας να βρίσκω τα δώρα κάτω απ’ το δέντρο και τον αγουροξυπνημένο Τάσο να καταπίνει βιαστικά τα μπισκότα, που τάχα έφαγε ο Άγιος Βασίλης.

 

Ήσασταν από τους πρώτους που συνήψαν Σύμφωνο Συμβίωσης, από την πρώτη μέρα εφαρμογής του, ενώ υπερασπίζεστε με κάθε τρόπο τα δικαιώματα των ομόφυλων ζευγαριών. Η ψήφιση του Συμφώνου θεωρείτε ότι είναι μια δικαίωση και ένα πρώτο βήμα ενάντια στον πουριτανισμό της ελληνικής κοινωνίας;

Την κοινωνία δεν την αφήνεις να ξυπνήσει όποτε δεήσει – την ξυπνάς με μπάτσες. Οι χτεσινές διεκδικήσεις γίνονται τα σημερινά δεδομένα, ο “σπόρος” για τους αυριανούς αγώνες. Ως ζευγάρι έχουμε βρεθεί σε περιστάσεις, όπου η ιδιότητα του συζύγου ήταν ανεκτίμητη – με πρώτα και κυριότερα τα προβλήματα υγείας που χρήζουν νοσηλείας.

 

Ως ακτιβιστής κατά των σεξουαλικών διακρίσεων, έχετε δεχτεί μέχρι και λεκτικές επιθέσεις, ενώ αντιμετωπίζετε πολύ συχνά εχθρικά σχόλια μέσω των social media. Πώς καταφέρνετε να ξεπερνάτε τέτοιου είδους καταστάσεις;

Πιθανώς οι ορκισμένοι εχθροί μου (μα τι αστεία φράση!) περιμένουν ότι θα απαντήσω με ανάλογη γλώσσα, ότι θα μουτζοπιαστούμε δημοσίως σαν τις καρακάξες. Ουδέποτε συνέβη, κι ούτε θα συμβεί. Εδώ ξεχνιούνται τα μεγάλα… Δε θα ξεχαστεί η μικροπρέπεια;

 

Λίγα λόγια για το βιβλίο σας, “Ρένα”, που σε σύντομο χρονικό διάστημα έγινε best seller και μεταφέρθηκε στο θεατρικό σανίδι. Πώς δομήσατε τη συγκεκριμένη ηρωίδα και από πού εμπνευστήκατε την ιστορία της;

Μια ηλικιωμένη γυναίκα, πριν χρόνια, στο κοινό της παρέλασης υπερηφάνειας, στάθηκε η αφορμή. Όλα τ’ άλλα είναι προσωπικός οίστρος, και πειραγμένη ιστορία.

 

 

 

Από τη μια θάνατος, κατάθλιψη, αυτοκτονία, πάθη και από την άλλη χιούμορ, αυτοσαρκασμός και παιδικά βιβλία. Θα έλεγε κανείς ότι είστε ένας συγγραφέας με πολλές διαφορετικές εκφάνσεις. Εσείς πώς θα χαρακτηρίζατε τον Αύγουστο με λίγες λέξεις, όχι μόνο σαν συγγραφέα αλλά και σαν άνθρωπο;

Αλλοπρόσαλλος, επίμονος, αγαπησιάρης.

 

 

Κάνετε όνειρά; Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας κάποια από αυτά;

Έχω πολύ ταπεινά όνειρα. Σ’ αυτή τη φάση, λόγου χάρη, κάνω την ετήσια δίαιτα (έχω τρόμο μην “μπαταλέψω” στη μέση ηλικία), οπότε τ’ όνειρό μου είναι η σοκολάτα που θα φάω το Σαββατοκύριακο.

 

 

Q&A

Γράφω γιατί: δεν μπορώ να κάνω κι αλλιώς

Δεν αντέχω: τη σφιχτοχεριά

Aγαπημένος ήρωας βιβλίου: η Άιρις Τσέις, αφηγήτρια στον Τυφλό Δολοφόνο της Άτγουντ

Iδανικός προoρισμός: Σύβοτα, για την υπέρτατη θερινή… ρέκλα

Τα βιβλία μου: άλλοτε τα συμπαθώ, άλλοτε όχι

Αν δεν ήμουν ο Αύγουστος θα ήμουν: σκέτος Πέτρος – ένας άλλος, που αδυνατώ να φανταστώ.

Δε ζω χωρίς: αγάπη (κι όποιος τα καταφέρνει, μπράβο του, θηρίο)

 

***Το τελευταίο βιβλίο του Αύγουστου Κορτώ, “Το μυστικό του Λεονάρντο”, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.

[email protected]

Οne quote, my point of view... “Let me live, love, and say it well in good sentences” Sylvia Plath