Ο Ιάπωνας αρχιτέκτονας διακρίθηκε για το σπουδαίο αρχιτεκτονικό έργο του.
Το Pritzker Prize αποτελεί το σημαντικότερο βραβείο αρχιτεκτονικής και τη μεγαλύτερη τιμή για έναν αρχιτέκτονα, κάτι ανάλογο με το βραβείο Νόμπελ για τους λογοτέχνες.
Για το 2019, απονεμήθηκε στον Ιάπωνα αρχιτέκτονα, Arata Isozaki, ο οποίος κατάφερε στην μακρόχρονη καριέρα του να διευρύνει τα σύνορα της γεωμετρικής φόρμας.
Έργα του υπάρχουν ανά την υφήλιο, από το Museum of Contemporary Art (MOCA) στο Los Angeles μέχρι το λιγότερο γνωστό μουσείο, Nishiwakishi Okanoyama Museum στην Κεντρική Ιαπωνία. Το κοινό στοιχείο όλων των φαινομενικά διαφορετικών του έργων, είναι οι αυστηρές γεωμετρικές φόρμες, με αποτέλεσμα κτίρια, τα οποία κερδίζουν την προσοχή μας μέσα από την καθαρότητα που εμπνέουν.
To Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, σχεδιασμένο από τον Arata Isozaki.
Arata Isozaki ανήκει πια στο πάνθεον των κορυφαίων αρχιτεκτόνων, όπως οι David Adjaye, Daniel Libeskind, César Pelli, David Chipperfield και Diller Scofidio + Renfro.
Το Museum of Contemporary Art (MOCA) στο Los Angeles.
Ο Isozaki δημιούργησε το δικό του σχεδιαστικό brand το 1963 στο Τόκυο, στα 32 του χρόνια, και έκτοτε έχει σχεδιάσει μουσεία, πύργους, βιβλιοθήκες, έπιπλα, επαγγελματικούς χώρους, καθώς και πολλά ακόμα κτίρια, τα οποία “μιλούν” μέσα από το μεγαλείο της ηρεμίας, που αποπνέουν.
Άλλωστε ο ίδιος ο Isozaki έχει δηλώσει: “Για μένα το extravagant στοιχείο εκφράζεται μέσα από την απόλυτη ησυχία. Το τίποτα κρύβει υπερβολή”.
Το Qatar National Convention Centre στη Doha, έργο του Isozaki σε συνεργασία με τους RHWL Architects.
To εξωτερικό εμπορικού κέντρου στο Μιλάνο, έργο του Isozaki και της Zaha Hadid.
Χαρακτηριστικό physique, με λευκά μαλλιά και ένα γαλήνιο βλέμμα, ο Isozaki, γνωστός στην Ιαπωνία ως “ο αντισυμβατικός αρχιτέκτονας”, αφού τα έργα του εγείρουν μια ειρωνεία, η οποία αγγίζει, όμως, τα όρια του αλτρουισμού. Κάτι τέτοιο γίνεται φανερό στον σχεδιασμό του Fujimi Country Club στην Oita της Ιαπωνίας, η οροφή του οποίου έχει σχεδιαστεί σαν ένα τεράστιο ερωτηματικό, που θέτει το ερώτημα: “Γιατί οι Ιάπωνες χρησιμοποιούν τόσο μεγάλο κομμάτι της γης τους για να χτίσουν τόσα γήπεδα γκολφ;”
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Pritzker Prize απονέμεται σε Ιάπωνα αρχιτέκτονα, αφού πριν τον Isozaki το βραβείο είχαν κερδίσει οι Ιάπωνες Shigeru Ban (2014), Toyo Ito (2013), Kazuyo Sejima and Ryue Nishizawa, SANAA (2010), Tadao Ando (1995), Fumihiko Maki (1993), and Kenzō Tange (1987).
Η βράβευση του Isozaki ήρθε λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Kevin Roche, νικητή του βραβείου το 1982.
